Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
PODSTAWOWE POJĘCIA SOCJOLOGII
SOCJOLOGIA
·
termin wprowadzony przez
A. Comte’a
na określenie nauki o
społeczeństwie,
·
E. Durkheim
- socjologia to nauka o faktach społecznych.
SOCJOLOGIA WYCHOWANIA
·
to nauka zajmująca się badaniem stosunków społecznych
występujących w procesach wychowawczych i kształcących oraz w
instytucjach wychowania bezpośredniego i pośredniego.
KULTURA
·
to względnie zintegrowana całość obejmująca zachowania ludzi
przebiegające według pewnych wzorów wspólnych dla społeczeństwa,
które są przyswajane w toku interakcji społecznych, są to takŜe
wszystkie wytwory tych zachowań.
SOCJALIZACJA
·
proces przyswajania przez jednostkę pewnej wiedzy, dyspozycji,
umiejętności, czyniących ja zdolną do Ŝycia społecznego,
·
socjalizacja pierwotna - nabyta w dzieciństwie,
·
socjalizacja wtórna - nabyta w ciągu całego Ŝycia.
WYCHOWANIE
·
świadomie organizowane działania społeczne, mające na celu określone
zmiany w osobowości jednostki.
ŚRODOWISKO WYCHOWAWCZE
·
całokształt wpływów i oddziaływań środowiskowych organizowanych
celowo i występujących samorzutnie.
GRUPA SPOŁECZNA
·
pewna liczba osób charakteryzująca się obiektywną i zewnętrznie
postrzeganą wspólnotą pewnego typu (np. wspólnota celów do
wykonywania jakiegoś zadania).
WIEŹ SPOŁECZNA
·
pewien ogół relacji, które występują pomiędzy jednostkami czy
grupami.
ROLA SPOŁECZNA
·
zespół oczekiwań grupy odnoszących się do zachowań osoby
zajmującej daną pozycją w strukturze społecznej,
·
ogół pewnych praw i obowiązków wiąŜących się z daną pozycją
społeczną.
KONTROLA SPOŁECZNA
·
czynnik określający duŜe miasta,
·
pewien system róŜnorodnych oddziaływań ze strony społeczeństwa
wymuszający na jednostce, grupie zachowania zgodne z
obowiązującymi normami, wartościami występującymi w tejŜe
zbiorowości,
·
najstarszy czynnik kontroli to kara.
STRUKTURA SPOŁECZNA
·
pewien układ stosunków, zaleŜności występujących pomiędzy
jednostkami, grupami, kategoriami itp.
INSTYTUCJE SPOŁECZNE
·
trwałe układy kulturowe, społeczne, strukturalne, które albo rozwijają
się samorzutnie albo zostają powołane w celu rozwiązywania
problemów społecznych.
STRATYFIKACJA SPOŁECZNA
·
ustawienie kategorii społecznych w pewnym hierarchicznym porządku.
·
3 podstawowe czynniki charakteryzujące społeczność to: wiedza, władza,
pieniądze.
HABITUS
·
nawyk, przyzwyczajenie dotyczące stałego sposobu postępowania
danej jednostki,
·
habitus pierwotny jest kształtowany przez rodzinę.
DEZINTEGRACJA
·
rozpad,
·
następuje, gdy wymagania roli społecznej są sprzeczne z cechami bio- i
psychogennymi.
ETNOCENTRYZM
·
tendencja do uznawania własnej kultury za lepszą od innych i ocena
innych kultur według własnych standardów.
RELATYWIZM KULTUROWY
·
Ŝadna praktyka nie jest ani dobra ani zła i powinna być oceniana na
podstawie funkcjonowania.
NAŚLADOWNICTWO
·
upodobanie zachowań jednostki do zachowań innych osób.
AKOMODACJA
·
typ przystosowania jednostki do nowego środowiska, przyjmowanie
obcych wzorów przy zachowaniu własnych wartości.
ASYMILACJA
·
typ przystosowania się jednostki do nowego środowiska, przyjmowanie
obcych wzorów przy odrzuceniu dawnych wartości i pełnej akceptacji
danego środowiska.
Socjalizacja - proces przyswajania przez jednostkę wiedzy, umiejętności i dyspozycji,
czyniących ją zdolną do Ŝycia w społeczeństwie.
Socjalizacja - oddziaływanie ze strony środowiska, zmierzające do przekazania jednostce
swoich wzorów zachowań, norm, wartości oraz zdolności do samodzielnego utrzymania się i
pełnienia ról społecznych (ucznia, rodzica, pracownika, sąsiada, dziecka itd.).
Socjalizacja jawna - intencjonalne, świadome oddziaływanie na osobę, kształtowanie jej
osobowości, według przyjętego ideału wychowawczego.
Socjalizacja ukryta - dokonuje się ona poprzez przekazywanie jednostce przez grupę norm i
wartości społecznie uznanych a takŜe przez ich faktyczną realizację.
W wyniku socjalizacji, dziedziczone są wzory zachowań pozytywnych jak i negatywnych.
Dwa etapy socjalizacji:
- pierwotna (dzieciństwo, młodość), kończy się gdy człowiek zaczyna mieć poczucie własnej
toŜsamości.
- Wtórna - korekta socjalizacji pierwotnej (zachowań, norm, wartości, obyczajów, etc.)
Cechy socjalizacji:
1. Socjalizacja jest procesem ciągłym.
2. Socjalizacja jest procesem jednokierunkowym.
Przez socjalizację rozumie się całokształt wpływów wywieranych na jednostkę przez
środowisko społeczno-kulturowe w którym ona Ŝyje i rozwija się jakby niezaleŜnie od
wysiłków i starań nauczycieli i wychowawców.
Wychowanie
, całokształt wpływów i oddziaływań środowiska
społecznego oraz przyrodniczego na człowieka, kształtujących jego rozwój
i
osobowo
ść oraz przygotowujących go do Ŝycia w
społecze
ń
stwie
.
We współczesnej pedagogice uŜywa się terminu wychowanie w węŜszym
znaczeniu tego słowa - jako świadome, zamierzone i specyficzne działania
osób (wychowawców), których celem jest osiągnięcie względnie trwałych
zmian w osobowości jednostki (wychowanka). Zmiany te obejmują
zarówno sferę poznawczo-instrumentalną, pozwalającą na poznanie
i przekształcanie rzeczywistości, jak i stronę aksjologiczną, kształtującą
stosunek człowieka do świata i ludzi, jego przekonania, system wartości
itp. W pedagogice uŜywa się pojęcia wychowanie w trzech znaczeniach:
1) jako proces - rodzaj działalności ludzkiej, polegającej na wywoływaniu
zmian w osobowości człowieka,
2) jako stan - ogół zjawisk określających przebieg, cele, metody, środki
i warunki wychowania,
3) jako wynik - suma następstw wyraŜająca się w zmianie osobowości
człowieka i w stopniu przygotowania go do Ŝycia społecznego.
RozróŜnia się wychowanie: umysłowe, moralne, społeczne, estetyczne
i fizyczne, a takŜe samowychowanie.
Powiązania
Edukacja, Temperament, Wychowanie fizyczne, Psychologia
wychowawcza
,
Key Ellen Karoline Sofia
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl hannaeva.xlx.pl
SOCJOLOGIA
·
termin wprowadzony przez
A. Comte’a
na określenie nauki o
społeczeństwie,
·
E. Durkheim
- socjologia to nauka o faktach społecznych.
SOCJOLOGIA WYCHOWANIA
·
to nauka zajmująca się badaniem stosunków społecznych
występujących w procesach wychowawczych i kształcących oraz w
instytucjach wychowania bezpośredniego i pośredniego.
KULTURA
·
to względnie zintegrowana całość obejmująca zachowania ludzi
przebiegające według pewnych wzorów wspólnych dla społeczeństwa,
które są przyswajane w toku interakcji społecznych, są to takŜe
wszystkie wytwory tych zachowań.
SOCJALIZACJA
·
proces przyswajania przez jednostkę pewnej wiedzy, dyspozycji,
umiejętności, czyniących ja zdolną do Ŝycia społecznego,
·
socjalizacja pierwotna - nabyta w dzieciństwie,
·
socjalizacja wtórna - nabyta w ciągu całego Ŝycia.
WYCHOWANIE
·
świadomie organizowane działania społeczne, mające na celu określone
zmiany w osobowości jednostki.
ŚRODOWISKO WYCHOWAWCZE
·
całokształt wpływów i oddziaływań środowiskowych organizowanych
celowo i występujących samorzutnie.
GRUPA SPOŁECZNA
·
pewna liczba osób charakteryzująca się obiektywną i zewnętrznie
postrzeganą wspólnotą pewnego typu (np. wspólnota celów do
wykonywania jakiegoś zadania).
WIEŹ SPOŁECZNA
·
pewien ogół relacji, które występują pomiędzy jednostkami czy
grupami.
ROLA SPOŁECZNA
·
zespół oczekiwań grupy odnoszących się do zachowań osoby
zajmującej daną pozycją w strukturze społecznej,
·
ogół pewnych praw i obowiązków wiąŜących się z daną pozycją
społeczną.
KONTROLA SPOŁECZNA
·
czynnik określający duŜe miasta,
·
pewien system róŜnorodnych oddziaływań ze strony społeczeństwa
wymuszający na jednostce, grupie zachowania zgodne z
obowiązującymi normami, wartościami występującymi w tejŜe
zbiorowości,
·
najstarszy czynnik kontroli to kara.
STRUKTURA SPOŁECZNA
·
pewien układ stosunków, zaleŜności występujących pomiędzy
jednostkami, grupami, kategoriami itp.
INSTYTUCJE SPOŁECZNE
·
trwałe układy kulturowe, społeczne, strukturalne, które albo rozwijają
się samorzutnie albo zostają powołane w celu rozwiązywania
problemów społecznych.
STRATYFIKACJA SPOŁECZNA
·
ustawienie kategorii społecznych w pewnym hierarchicznym porządku.
·
3 podstawowe czynniki charakteryzujące społeczność to: wiedza, władza,
pieniądze.
HABITUS
·
nawyk, przyzwyczajenie dotyczące stałego sposobu postępowania
danej jednostki,
·
habitus pierwotny jest kształtowany przez rodzinę.
DEZINTEGRACJA
·
rozpad,
·
następuje, gdy wymagania roli społecznej są sprzeczne z cechami bio- i
psychogennymi.
ETNOCENTRYZM
·
tendencja do uznawania własnej kultury za lepszą od innych i ocena
innych kultur według własnych standardów.
RELATYWIZM KULTUROWY
·
Ŝadna praktyka nie jest ani dobra ani zła i powinna być oceniana na
podstawie funkcjonowania.
NAŚLADOWNICTWO
·
upodobanie zachowań jednostki do zachowań innych osób.
AKOMODACJA
·
typ przystosowania jednostki do nowego środowiska, przyjmowanie
obcych wzorów przy zachowaniu własnych wartości.
ASYMILACJA
·
typ przystosowania się jednostki do nowego środowiska, przyjmowanie
obcych wzorów przy odrzuceniu dawnych wartości i pełnej akceptacji
danego środowiska.
Socjalizacja - proces przyswajania przez jednostkę wiedzy, umiejętności i dyspozycji,
czyniących ją zdolną do Ŝycia w społeczeństwie.
Socjalizacja - oddziaływanie ze strony środowiska, zmierzające do przekazania jednostce
swoich wzorów zachowań, norm, wartości oraz zdolności do samodzielnego utrzymania się i
pełnienia ról społecznych (ucznia, rodzica, pracownika, sąsiada, dziecka itd.).
Socjalizacja jawna - intencjonalne, świadome oddziaływanie na osobę, kształtowanie jej
osobowości, według przyjętego ideału wychowawczego.
Socjalizacja ukryta - dokonuje się ona poprzez przekazywanie jednostce przez grupę norm i
wartości społecznie uznanych a takŜe przez ich faktyczną realizację.
W wyniku socjalizacji, dziedziczone są wzory zachowań pozytywnych jak i negatywnych.
Dwa etapy socjalizacji:
- pierwotna (dzieciństwo, młodość), kończy się gdy człowiek zaczyna mieć poczucie własnej
toŜsamości.
- Wtórna - korekta socjalizacji pierwotnej (zachowań, norm, wartości, obyczajów, etc.)
Cechy socjalizacji:
1. Socjalizacja jest procesem ciągłym.
2. Socjalizacja jest procesem jednokierunkowym.
Przez socjalizację rozumie się całokształt wpływów wywieranych na jednostkę przez
środowisko społeczno-kulturowe w którym ona Ŝyje i rozwija się jakby niezaleŜnie od
wysiłków i starań nauczycieli i wychowawców.
Wychowanie
, całokształt wpływów i oddziaływań środowiska
społecznego oraz przyrodniczego na człowieka, kształtujących jego rozwój
i
osobowo
ść oraz przygotowujących go do Ŝycia w
społecze
ń
stwie
.
We współczesnej pedagogice uŜywa się terminu wychowanie w węŜszym
znaczeniu tego słowa - jako świadome, zamierzone i specyficzne działania
osób (wychowawców), których celem jest osiągnięcie względnie trwałych
zmian w osobowości jednostki (wychowanka). Zmiany te obejmują
zarówno sferę poznawczo-instrumentalną, pozwalającą na poznanie
i przekształcanie rzeczywistości, jak i stronę aksjologiczną, kształtującą
stosunek człowieka do świata i ludzi, jego przekonania, system wartości
itp. W pedagogice uŜywa się pojęcia wychowanie w trzech znaczeniach:
1) jako proces - rodzaj działalności ludzkiej, polegającej na wywoływaniu
zmian w osobowości człowieka,
2) jako stan - ogół zjawisk określających przebieg, cele, metody, środki
i warunki wychowania,
3) jako wynik - suma następstw wyraŜająca się w zmianie osobowości
człowieka i w stopniu przygotowania go do Ŝycia społecznego.
RozróŜnia się wychowanie: umysłowe, moralne, społeczne, estetyczne
i fizyczne, a takŜe samowychowanie.
Powiązania
Edukacja, Temperament, Wychowanie fizyczne, Psychologia
wychowawcza
,
Key Ellen Karoline Sofia