Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
//-->.pos {position:absolute; z-index: 0; left: 0px; top: 0px;}numer specjalnyKrążowniki typu „Kirow”i „Maksym Gorki”Michał Glock18MICHAŁ GLOCKKRĄŻOWNIKI TYPU „KIROW” I „MAKSYM GORKI”Rys. Michał GlockCena 39,00 złRys. Wawrzyniec MarkowskiKrążownikKirowna przełomie 1940/1941 r. Szare: nadbudówki, kadłub powyżej linii wodnej, uzbrojenie. Czarny: kapy na kominach, pas na linii wodnej. Czerwony: gwiazdy nadziobie, pływaki trałów-parawanów. Ceglastoczerwony: kadłub poniżej linii wodnej. Naturalny kolor mosiądzu:śrubynapędowe. Jasnobrązowy: pokłady.KrążownikMaksim Gorkiw 1941 roku tuż po wybuchu wojny. Szare: nadbudówki, kadłub powyżej linii wodnej, uzbrojenie. Czarny: kapy na kominach, pas na linii wodnej. Czerwony: gwiazdyna dziobie, pływaki trałów-parawanów, pas na pierwszym kominie. Ceglastoczerwony: kadłub poniżej linii wodnej. Naturalny kolor mosiądzu:śrubynapędowe. Jasnobrązowy: pokłady.Rys. Wawrzyniec MarkowskiKrążownikMołotoww sierpniu 1942 roku po upadku Sewastopola. Kamuflaż - nieregularne plamy koloru ciemnoszarego, białego, brązowego,żółtego,beżowego, wrzosowego:nadbudówki, kadłub powyżej linii wodnej, uzbrojenie, pokład. Czarny: kapy na kominach, pas na linii wodnej. Czerwony: gwiazdy na dziobie, pływaki trałów-parawanów.Ceglastoczerwony: kadłub poniżej linii wodnej. Naturalny kolor mosiądzu:śrubynapędowe.KrążownikKiroww 1944 r. po przełamaniu blokady Leningradu. Szare: nadbudówki, kadłub powyżej linii wodnej, uzbrojenie. Czarny: kapy na kominach, pas na linii wodnej.Czerwony: gwiazdy na dziobie, pływaki trałów-parawanów. Ceglastoczerwony: kadłub poniżej linii wodnej. Naturalny kolor mosiądzu:śrubynapędowe. Jasnobrązowy: pokłady.Okręt doświadczalnyOS-24(eks-krążownikWoroszyłow).Szare: nadbudówki, kadłub powyżej linii wodnej, uzbrojenie, wyposażenie radarowe Czarny: kapy na kominach, pas na liniiwodnej. Czerwony: gwiazdy na dziobie. Ceglastoczerwony: kadłub poniżej linii wodnej. Naturalny kolor mosiądzu:śrubynapędowe. Jasnobrązowy: pokłady. Białe: burtowe oznaczeniealfanumeryczne, pasy na lądowisku dlaśmigłowców.Michał GlockKrążowniki typu„Kirow” i „Maksym Gorki”Tarnowskie Góry 2006OKRĘTY WOJENNE numer specjalny 18Drodzy CzytelnicyPo krótkiej tym razem przerwie, przekazuję na Wasze ręce kolejną mono-grafię, poświęconą tym razem radzieckim krążownikom typu „Kirow”i „Maksym Gorki”. Okręty te wydają się znane. Jednak, gdy zaczynamy szu-kać dokładniejszych materiałów na ich temat, to natrafiamy na pewneproblemy. Okazuje się,żew minionej epoce jednostki te były znane shiplo-verom bardziej od strony propagandowej niż merytorycznej. Aby wypeł-nić tą dotkliwą lukę wydaliśmy niniejszą monografię w której znajdzieciedokładne opisy techniczne okrętów, jak ich służbę. Całość wzbogaciliśmylicznymi rysunkami i planami generalnymi. Najbardziej dumni jednakjesteśmy z fotografii, z których większość będzie w Polsce prezentowanychpo raz pierwszy. W tym miejscu szczególnie serdecznie pragnę podzięko-wać Siergiejowi A. Bałakinowi z Rosji, gdyż to większość pochodzi z jegozbiorów, a inne pomógł nam pozyskać.Wdzięczni będziemy za uwagi oraz sugestie, które będą przydatne przyopracowywaniu kolejnych naszych monografii.Życzęmiłej lektury.Jarosław MalinowskiOkładka:Ćwiczeniaartyleryjskie naŁazarzeKaganowiczu,połowa lat 50-tych.Fot. zbiory Siergiej BałakinStrona tytułowa:Suszenie bielizny naKirowie,okres przedwojenny.Fot. zbiory K. KułaginKrążowniki typu„Kirow” i „Maksym Gorki”Michał GlockRedaktor serii:Jarosław MalinowskiRysunki:Michał Glock, Waldemar KaczmarczykPlansze kolorowe:Wawrzyniec MarkowskiOpracowanie graficzne:Jarosław MalinowskiSkład, druk i oprawa:Drukpol, Tarnowskie GóryŹródłafotografii/Photo credit:Zbiory Centralnyj wojenno-morskoj muzejZbiory Siergiej A. BałakinZbiory A. CarkowZbiory Ota JanečekZbiory K. KułaginZbiory A. KuzenkowZbiory Przemysław FederowiczZbiory Borys LemaczkoZbiory Anatolij N. OdajnikZbiory P. PiłatowZbiory Władymir P. ZabłockijPodziękowaniaNiniejszym pragnę serdecznie podziękować moim przyjaciołomGrzegorzowi Ochmińskiemi, Wawrzyńcowi Markowskiemu i Andrzejo-wi Nitce za pomoc przy zbieraniu materiałów niezbędnych do napisanianiniejszej monografii oraz za udzielenie wielu rzeczowych uwag dotyczą-cych tekstu.Chcę wyrazić także swoją wielką wdzięczność dla moich przyjaciół z To-runia, z którymi przypadł mi zaszczyt studiować za okazane mi wspar-cie w czasie kiedy było mi ono niezbędne. Dziękuję J. Fila oraz K. Górze,Ł.Jankowskiemu, A. Janowskiemu, M. Piś, T. Leszczyńskiemu i B. Bauer.Rodzinie i Przyjaciołom pracę tę dedykuję.AutorISBN 83-915653-6-XISSN 1231-014XCopyright © Wydawnictwo „Okręty Wojenne” 2006Wszelkie prawa zastrzeżone.Żadnaczęść tej książkinie może być kopiowana wżadnejformie, aniżadny-mi metodami mechanicznymi ani elektronicznymi,łączniez wykorzystaniem systemów przechowywaniai odtwarzania informacji bez pisemnej zgody właści-ciela praw autorskich.All right reserved. No part of this book may be repro-duced or transmitted in any form or by any means,electronic or mechanical, includiong photocopying,recording or any information storage and retreivalsystem without written from copyright owner.Wydawnictwo „Okręty Wojenne”Krzywoustego 16, 42-605 Tarnowskie Górywww.okretywojenne.pltel. (032) 384-48-61e-mail: okrety@ka.home.plWszelkich informacji dotyczących cen oraz warunków nabyciainnych naszych tytułów udzielamy listownie, telefoniczniei e-mailem pod adresem redakcji.WydawcaUwaga!Niniejsza monografia zawiera trzy rozkładówki z 6 planami okrętów w skali 1:400.Stanowią one jej integralną część i nie mogą być sprzedawane oddzielnie.Geneza budowy okrętówWoroszyłowna nastrojowej fotografii w pobliżu Jałty. 1950 rok.Fot. zbiory Siergiej BałakinRozważania w radzieckich krę-gach dowódczych marynarki wojen-nej nad nowymi dużymi jednostka-mi artyleryjskimi prowadzono jużod połowy lat 20-tych, kiedy w składmarynarek wojennychświatowychmocarstw zaczęły wchodzić noweokręty będące wypadkową posta-nowień konferencji rozbrojeniowejw Waszyngtonie i potrzeby reduk-cjiśrodkówfinansowych wyda-wanych na zbrojenia morskie.Zdawano sobie jednocześnie spra-wę,żena pewno w przewidywalnejprzyszłości w skład rodzimej flotynie wejdzieżadennowy pancernikpomimo prowadzenia prac koncep-cyjnych między innymi nad ukoń-czeniem krążowników liniowychtypuIzmaił.Postanowiono zatemskoncentrować się na krążowni-kach mniejszych wielkości mają-cych swe odpowiedniki we flotachwszystkich potęg morskich ówczes-negoświata.Ukończone w latach1927-1928Czerwona UkrainaiPro-fintiern,jakożebyły konstrukcjamijeszcze z czasów carskich (ich zało-żeniatechniczno-taktyczne powsta-łyjeszcze przed wojną) nie mogłyzachwycać nowoczesnością rozwią-zań konstrukcyjnych, zaś ukończo-ny w 1932 rokuKrasnyj Kawkazbyłze względu na zastosowane rozwią-zania techniczne traktowany raczejjako okręt o charakterze doświad-czalnym. Rozpoczęto wtedy bliż-sze przyglądanie się konstrukcjomzagranicznym.Na początku lat 30-tych klasę krą-żownikówmożna podzielić na dwiegrupy:1. Duże jednostki przeznaczone dosamotnych rajdów na szlakachżeglu-gowych przeciwnika, eskorty i da-lekiego rozpoznania na rzecz głów-nych zespołów floty, o wypornościnieprzekraczającej 10 000 t i uzbro-jeniu maksymalnie w 10 armat kali-bru maksymalnie 203 mm, zwanepowszechnie w literaturze ciężkimi1.2. Mniejsze okręty o wyporności niewiększej niż 6000 - 7500 ton i uzbro-jone w armaty kalibru nie większegoniż 155 mm zwane lekkimi2.Naturalnie dużołatwiejbyłoRosjanom zbudować mały krążow-nik, jednak nie posiadano dla takie-go stosownego uzbrojenia, ponieważnie było w tym czasie opracowanychwzorów nowych armat kal. 152 mm,natomiast posiadane nowe arma-ty kal. 130 mm raczej nie były branepod uwagę ze względu na ich pla-nowane wykorzystanie na projek-towanych niszczycielach (proj. 7)i na budowanych liderach typuLeningrad.Armaty starszego wzorurównież kalibru 130 mm wyko-rzystywane na krążownikach typuSwietłanamiały niezadowalająceosiągi.Zadecydowano się wtedy,żenowekrążowniki będą musiały być uzbro-jone w nowe armaty kal. 180 mm.Pierwsze wzory tych armat z za-mkiem klinowym (B-1-K) wyko-rzystywano na krążownikuKrasnyjKawkaz,natomiast nowsze wzorytych armat, ale już z zamkiemśru-bowym (oznaczone B-1-P) i posiada-1. Dyskant J. W.,Konflikty i zbrojenia mor-skie 1918 –1939,Gdańsk 1983, s. 181. Określenie„ciężkie” powszechnie zaczęło obowiązywać poI konferencji londyńskiej, gdzie wprowadzono po-wyższy podział, do tej pory ta klasa okrętów była po-wszechnie nazywana „waszyngtońskimi”.2. Dyskant J. W., op. cit., s. 182.3zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl hannaeva.xlx.pl