Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.

III.16. OMÓWIĆ KONSTRUKCJĘ TYPOWYCH STROPÓW GĘSTOŻEBROWYCH.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

III.17. OMÓWIĆ ZABEZPIECZENIA BUDYNKÓW PRZED WODĄ I WILGOCIĄ GRUNTOWĄ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

III. OMÓWIĆ TRADYCYJNE KONSTRUKCJE DACHÓW DREWNIANYCH

 

Wiązary dachowe stanowią główne elementy więźby dachowej, tj. ciesielskiej konstrukcji nośnej dachu.

W dachach o rozpiętościach do 12,0 m najczęściej są stosowane wiązary krokwiowo-belkowe, jętkowe, płatwiowo-kleszczowe, natomiast przy większych rozpiętościach - wiązary kratowe.

 

Wiązar krokwiowo-belkowy składa się z dwóch krokwi połączonych w kalenicy i poziomej belki przenoszącej siły rozporu przekazywane przez krokwie. Wiązary te są stosowane wówczas, gdy rozpiętość dachu w świetle ścian zewnętrznych nie przekracza 7,0 m, a nachylenie połaci jest nie mniejsze niż 45 stopni. Długość krokwi nie powinna przekraczać 4,5-5 m. W wypadku dachów stromych z lekkim pokryciem zachodzi konieczność zabezpieczenia dachu przed zerwaniem wskutek ssania wiatru, a także zastosowanie usztywnienia podłużnego. Usztywnienie te zapewniają wiatrownice w postaci desek o przekroju poprzecznym od 38x100 do 50x120 mm, przybite dwoma gwoździami do każdej krokwi od strony poddasza.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wiązary jętkowe tworą krokwie połączone w kalenicy, oparte na murłatach i połączone jętkami. Odcinek górny krokwi ma zazwyczaj do 2,5 m, a dolny 4,5 m. Wiązary jętkowe są stosowane w dachach na ogół o rozpiętości 6,0-9,0 m, gdy długość krokwi przekracza 4,5 m. Wiązary jętkowe usztywnia się w kierunku podłużnym za pomocą wiatrownicy, przybijanych do krokwi dwoma gwoździami od strony poddasza. Wiązary jętkowe o rozpiętości od 9-11 m należy podpierać płatwiami i słupami usytuowanymi przy połączeniu jętek z krokwiami.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wiązary płatwiowo-kleszczowe są na ogół stosowane w dachach o rozpiętości do 12 m. W wypadku większych rozpiętości należy zastosować usztywnienia poprzeczne w płaszczyźnie wiązara np. mieczami, zastrzałami itp. Wiązary płatwiowo-kleszczowe składają się z krokwi, płatwi pośrednich, płatwi stropowych, słupów, mieczy i kleszczy. Słupy są rozmieszczone w kierunku podłużnym co 3-5 m. Kleszcze obejmują z obu stron słupy i krokwie. W dachach o rozpiętości od 9 do 12 m są niekiedy stosowane dwie płatwie pośrednie. W dachach o rozpiętości poniżej 8 m i małym nachyleniu połaci stosuje się wiązary płatwiowo-kleszczowe z płatwią kalenicową.

W budynkach o nieregularnych rzutach poziomych i zróżnicowanej bryle są stosowane indywidualne rozwiązania więźby dachowej, najczęściej w postaci układów wiązarów płatwiowo-kleszczowych.

 

 

III.19. OMÓWIĆ ZASADY DOBORU I WYKONYWANIA TERMOIZOLACJO W BUDYNKACH

 

 

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hannaeva.xlx.pl