18[1].Nie kradnij,

‘’NIE KRADNIJ’’.

Kl: IV T     Kat: 18

1.MODLITWA.

2.WPROWADZENIE .

Własność człowieka, odziedziczona lub zdobyta dzięki pracy, jest jakby przedłużeniem ludzkiej wolności i, niezbędnym warunkiem istnienia człowieka jako osoby wolnej. Nic tez dziwnego, ze najdawniejsi prawodawcy wydawali przepisy, które miały ja chronić przed złodziejami. Tak np. często mówi o kradzieży "Kodeks Hammurabiego" (okolo 1750 przed Chr.). Porwanie dziecka każe on karać śmiercią (§ 14). Podobnie postanawia w sprawie ciężkich kradzieży w dobrach świątynnych i królewskich (§6).W całym wczesnym okresie każda znaczniejsza kradzież i włamanie karano śmiercią . Za sprzeniewierzenie zboża siewnego i paszy odcinano ręce (§253).

Według egipskiej "Księgi umarłych ,którą wkładano do grobów, po śmierci człowiek stawał przed bogiem Ozyrysem i wypowiadał m.in. słowa, w których odżegnywał sie od popełnienia różnorakich występków przeciw cudzej własności: Nie rabowałem ... Nie byłem chciwy ... Nie kradłem ... Nie pomniejszałem miary

zboża ... Nie ukradłem z własności należącej do świątyni ... Nie prowadziłem

oszukańczego handlu (?)... Nie ukradłem chleba złożonego na ofiarę.

‘’Dekalog’’ J.Synowiec

3.Stary testament o przykazaniu VII:

a) Zadośćuczynienie za kradzież:

(1) Gdyby pochwycił ktoś złodzieja w czasie włamywania się w nocy i pobił go tak, iżby umarł, nie będzie winien krwi. (2) Ale gdyby to uczynił po wschodzie słońca, będzie winien krwi. Złodziej poniesie karę. Jeśli nic nie na, czym by zapłacił, to należy go sprzedać za taką samą sumę, jaką skradł. (3) Jeśli to, co ukradł, znajdzie się u niego żywe, czy to wół, czy osioł, czy owca, odda w podwójnej ilości. (4) Jeśliby ktoś wypasł pole lub winnicę i wypuścił bydło, niszcząc cudze pole, wówczas wynagrodzi tym, co ma najlepszego na swoim polu i w swojej winnicy. (5) Jeśli powstanie ogień i ogarnie ciernie ogrodzenia, i spali stertę zboża albo stojące na pniu zboże, albo pole, wówczas ten, co wzniecił pożar, winien wynagrodzić szkody. (6) Jeśliby ktoś dał drugiemu pieniądze lub przedmioty wartościowe na przechowanie i zostałoby to skradzione w domu tego człowieka, a złodziej zostanie wykryty, winien wypłacić dwukrotne odszkodowanie. Wj 22.1-6

b)Rodzaje grzechów potępione przez Biblie w ST. Testamencie:

-grzech lichwiarstwa

(24) Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie karzesz mu płacić odsetek. (25) Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca, (26) bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy. Wj 22.24-26

-oszustwo przy wypłacie:

(13) Nie będziesz uciskał bliźniego, nie będziesz go wyzyskiwał. Zapłata najemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranka. Kpł 19.13

-oszustwo handlowe:

(35) Nie będziecie popełniać niesprawiedliwości w wyrokach, w miarach, w wagach, w objętości. (36) Będziecie mieć wagi sprawiedliwe, odważniki sprawiedliwe, sprawiedliwą efę, sprawiedliwy hin. Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej! Kpł 19.35-36

4.Nowy Testament o VII przykazaniu:

-zachęta do porzucenia grzesznego życia:

(28) Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu. Ef 4.28

-wezwanie do sprawiedliwości społecznej:

(7) Oddajcie każdemu to, mu się należy: komu podatek - podatek, komu cło - cło, komu uległość - uległość, komu cześć - cześć. Rz 13.7

-kara za grzech kradzieży :

(10) ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 1Kor 6.10

5.Domniemanie przyzwolenia na kradzież:

(30) Nie ma hańby dla tego, kto kradnie, by wnętrze napełnić, gdy głodny; (31) a siedmiokrotnie zwróci złapany , wszystko, co w domu ma, odda. Prz 6.30-31

6.Katalog grzechów przeciwko VII przykazaniu (Katechizm Kościoła Katolickiego)

społecznej. Za jej twórcę uważa się papieża , poruszającego w swoich listach i encyklikach ważne z punktu widzenia Kościoła kwestie społeczne, wynikające z napięć politycznych i ekonomicznych końca XIX w. Jego encyklika Rerum novarum z 1891 uznawana jest za fundamentalne dzieło dla rozwoju nauki społecznej Kościoła. Ogłoszony przez Leona XIII katolicki program społeczny stał się podstawą trwającej do dziś działalności Kościoła w tym zakresie. Został on w całości zaakceptowany przez , czego dowodzi encyklika z 1931.

Rozwinięty na w jego konstytucji Gaudium et spes i potwierdzony przez w encyklice Populorum progressio z 1967 oraz liście apostolskim Octogesima adveniens z 1971. Paweł VI, kontynuując dzieło swoich poprzedników, konstruuje model ustroju oparty na zasadzie pluralizmu i chrześcijańskiego . Nie traktuje już posiadania dóbr materialnych za rzecz istotną dla życia społecznego lecz tylko za instrumentalną, gdyż dobra materialne mają służyć wszystkim ludziom, a zasadę tę można realizować na gruncie różnych form produkcji. Zdaniem papieża nowe pokolenie powinno dokonać właściwego wyboru dróg rozwoju społecznego, przekraczając przeciwstawne sobie systemy i uwzględniając przy tym zarówno większą socjalizację, jak i osobistą odpowiedzialność.

Paweł VI zwrócił się z apelem do katolików, by wraz z wyznawcami innych religii i niewierzącymi brali czynny udział w budowie nowego świata, opartego na postępie w sferze duchowej i materialnej. Naukę społeczną Kościoła rozwija , poczynając od encykliki , ogłoszonej w 1981 oraz w następnych encyklikach i homiliach wygłaszanych podczas licznych swoich podróży.

MODLITWA .

Pomoce –konspekt, Internet, Biblia, Katechizm Kościoła Katolickiego, ‘’Dekalog’’ J.Synowiec