176 i 177, Uczelnia, Administracja publiczna, Jan Boć 'Administracja publiczna'

Marszałek województwa może upoważnić wiceprzewodniczących zarzą­du województwa, pozostałych członków zarządu województwa, pracowników urzędu marszałkowskiego oraz kierowników wojewódzkich samorządowych

jednostek organizacyjnych do wydawania w jego imieniu decyzji ... (art. 46 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa).

A oto drugi przykład obejmujący starostę i starostwo.

W indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należą­cych do właściwości powiatu decyzje wydaje starosta, chyba że przepisy szczególne przewidują wydawanie decyzji przez zarząd powiatu.

Starosta może upoważnić wicestarostę, poszczególnych członków zarzą­du powiatu, pracowników starostwa, powiatowych służb, inspekcji i straży

oraz kierowników jednostek organizacyjnych powiatu do wydawania w jego imieniu decyzji.

Decyzje wydane przez zarząd powiatu z zakresu administracji publicznej

podpisuje starosta. W decyzji wymienia się imiona i nazwiska członków zarządu, którzy brali udział w wydaniu decyzji.

Sprawą należącą do właściwości powiatu może być zarówno sprawa z zakresu zadań własnych, jak i zadań zleconych. Wszystkie decyzje w grani­cach kompetencji organów samorządu powiatowego wydają tylko dwa organy:

1. starosta, albo

2. zarząd powiatu, niezależnie od źródła kompetencji, którym może być tylko akt normatywny lub podjęte na jego podstawie porozumienie.

Starosta kompetentny jest zawsze, a zarząd tylko wtedy, gdy prawo wyraź­nie oznacza go jako organ kompetentny; oznacza to domniemanie kompetencji starosty w zakresie wydawania decyzji administracyjnych. Ponieważ kompe­tencje mogą być przydane tylko organowi (także kolegialnemu), a nie urzędni­kowi (zorganizowanej grupie urzędników, czyli urzędowi), przeto starosta jest organem powiatu.

Upoważnienie, które wydaje starosta, wyznacza ważność decyzji, dlatego powinno być sporządzone na piśmie ze względu na potrzebę kontroli.

Zjawisko upoważnienia nie należy do dekoncentracji, w dekoncentracji mamy bowiem do czynienia z rozkładem kompetencji. Zjawisko upoważnienia mieści się w granicach dekoncentracji wewnętrznej, to jest podziału pracy między organ i pracowników jego urzędu, a nie podziału kompetencji, te bowiem bezsprzecznie należą do organu zawsze, nawet wtedy, gdy realizowa­ne są przez urzędnika w urzędzie przydanym organowi do pomocy w wykony­waniu jego (organu) kompetencji. Upoważnienie może być formułowane wy­łącznie przez starostę, bo tylko on ma kompetencje. Zatem upoważniony przez starostę nie może podzlecać upoważnienia.

Decyzji wydanej przez osobę upoważnioną starosta nie może ani zmie­niać, ani zastępować inną decyzją wydaną przez siebie (poza określonymi

176

sytuacjami). Może natomiast cofnąć upoważnienie w celu samodzielnego wydania decyzji, a później może upoważnić tę samą osobę ponownie. Ogólna idea treści omawianego artykułu wyraża się w tym, by upoważniony urzędnik i starosta nie byli jednocześnie uprawnieni do wydania określonej decyzji. Tak więc wystawione urzędnikowi upoważnienie odsuwa starostę od prawnych możliwości legalnego załatwienia sprawy.

Brak upoważnienia oznacza, że starosta sam musi wydawać decyzję. Jeśli z jakichś powodów uniemożliwiających mu funkcjonowanie (wyjazdu, zrze­czenia się urzędu, śmierci czy innych podobnych) starosta nie upoważnił lub nie zdążył upoważnić żadnej z osób mogącej być upoważnioną - nikt w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości powiatu nie może wydać jakiejkolwiek decyzji.

Decyzja wydana przez osobę upoważnioną ma takie skutki jak decyzja wydana przez starostę. Starosta może polecić osobie upoważnionej wydanie decyzji o określonej treści. Jeśli polecenie jest sprzeczne z prawem, obowią­zują przepisy z zakresu pragmatyki służbowej.

Przepis ust. 2 mówiący o upoważnieniu pracowników powiatowych służb, inspekcji i straży nie znajduje żadnego zastosowania, gdyż zadania wykonywa­ne przez owe organy administracji zespolonej są ich własnymi kompetencjami, w które starosta wkraczać nie może, a z kolei przepisy prawa materialnego regulujące zakresy ich działania ani nie wymagają, ani nie stwarzają podstaw do poszerzania ich o takie upoważnienia.

Decyzja wydana przez osobę nieupoważnioną, choćby to był np. wicestarosta, czy członek zarządu dotknięta jest taką samą wadą, jak „decyzja" wyda­na nie tylko przez organ niekompetentny, ale też jak „decyzja" wydana przez nieorgan.

Istnieje też dekoncentracja wewnętrzna ustawowa, kiedy to ustawodawca ustala, iż decyzje administracyjne w imieniu określonego organu wydaje inny określony organ.

4. Stosunki między organami

A. Ogólne pojęcie scentralizowania

Scentralizowanie oznacza taki układ, w którym jest wiele elementów cząstkowych, ale określonego rodzaju jedność nadaje im wszystkim jeden, znajdujący się na ich szczycie element. Ten zwierzchni element scala wszyst­kie elementy pozostałe w jedną całość i czyni z nich układ niespetryfikowany,

177