Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
Listy od Piotra
W dwóch poprzednich listach
próbowałem na przykładzie urządzeń
hydraulicznych wytłumaczyć Ci
działanie elementów
elektronicznych, w szczególności
cewek indukcyjnych.
Dziś zajmiemy się dalszymi
zagadnieniami z tej dziedziny.
Poniewaź temat nie należy do
najłatwiejszych, być może będziesz
musiał przeczytać materiał
kilkakrotnie, aby w pełni zrozumieć
i przyswoić sobie podane zasady.
Elementy
indukcyjne
F
UNDAMENTY
E
LEKTRONIKI
część 3
Wiesz już, że cewka przeciwstawia
się zmianom prądu (a kondensator −
zmianom napięcia). Rozumiesz, że przy
zmianach prądu, w cewce wytwarza się
napięcie, zwane napięciem samoinduk−
cji. Napięcie to może mieć wartość wie−
lokrotnie przekraczającą wartości napięć
zasilania układu, w którym dana cewka
pracuje.
Wiesz, że w obwodach prądu zmien−
nego cewki i kondensatory stawiają
przepływającemu prądowi pewien opór,
zwany reaktancją. Opór ten zależy od
częstotliwości − w cewkach, ze wzros−
tem częstotliwości opór ten rośnie,
w kondensatorach − maleje.
Dziś zajmiemy się dalszymi zagadnie−
niami z tej dziedziny.
Rezonans
Ze słowem rezonans na pewno się już
spotkałeś. Zapoznajmy się z rezonan−
sem w obwodach elektrycznych. Jak
zwykle, najpierw spróbujemy znaleźć łat−
wiejszą do zrozumienia, hydrauliczną
analogię.
Spójrz na rysunek 17
rysunek 17
Rys. 17.
i turbinę bierną z kołem zamachowym.
Jak pamiętasz, rura jest odpowiednikiem
kondensatora, turbina − odpowiednikiem
cewki. Załóżmy, że w stanie początko−
wym, czyli do chwili nazwanej t
0
, zawór
jest zamknięty i poziom wody w rurze
jest wyższy od poziomu zerowego − jest
to poziom oznaczony h
max
. Gdy w chwili
t
0
zawór zostanie otwarty, poziom wody
w rurze zacznie się obniżać. Turbina bier−
na zacznie się obracać i będzie nabierać
prędkości. W pewnej chwili (nazwijmy ją
Rys. 18. Cykl pracy
układu.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
59
Listy od Piotr
rysunek 17. Zobaczysz wy−
soką, pionową rurę, otwartą od góry
rysunek 17
Listy od Piotra
rysunek 20. Nie
masz chyba wątpliwości, że przedstawia
on elektryczną analogię układu z rysunku
17. To właśnie jest obwód rezonansowy.
Jego działanie dokładnie odpowiada
przedstawionemu wcześniej opisowi,
przy czym napięcie na kondensatorze od−
powiada poziomowi wody w rurze,
a prąd − przepływowi wody. Jak się
słusznie domyślasz, rysunek 19 pokazuje
także przebieg prądu w obwodzie i na−
pięcia na kondensatorze.
Czy zauważyłeś, że na początku,
przed chwilą t
0
, mieliśmy stan ustalony −
na kondensatorze występowało stałe
napięcie dodatnie. Po zamknięciu wy−
łącznika S, stało się coś dziwnego −
w obwodzie poja−
wiły się przebiegi
przemienne. Co
ciekawe, są to
przebiegi o kształ−
cie sinusoidy.
A więc zrobiliś−
my coś na kształt
generatora prze−
biegów sinusoidal−
nych. To nie jest
przypadek. Połączenie cewki (L) i kon−
densatora (C) daje obwód rezonansowy,
który zawsze ma związek z przebiegami
sinusoidalnymi. Możemy obrazowo po−
wiedzieć, że każdy obwód rezonansowy
“lubi” pewną częstotliwość. Dla kon−
kretnej cewki i konkretnego kondensato−
ra będzie to jakaś częstotliwość charak−
terystyczna, zwana częstotliwością rezo−
nansową obwodu.
A od czego zależy częstotliwość tak
wytwarzanych drgań? Popatrz na rysunki
17, 18, pomyśl chwilę i odpowiedz!
Czy jesteś przekonany, że częstotli−
wość będzie zależeć od pojemności rury
i od bezwładności koła zamachowego
turbiny?
Oczywiście, jeśli pojemność rury bę−
dzie mała i bezwładność turbiny też bę−
dzie mała, to zmiany będą szybkie, czyli
częstotliwość drgań duża. I odwrotnie,
gdy pojemność i bezwładność będą du−
że, wtedy zmiany będą powolne, czyli
częstotliwość będzie mała.
Tak samo jest z obwodem elektrycz−
nym LC. Czym większa pojemność i in−
dukcyjność, tym mniejsza częstotliwość.
Zapamiętaj bardzo ważny wzór. Jest
to wzór na częstotliwość rezonansową
obwodu LC.
frez
=
1
π
gdzie frez − częstotliwość rezonansowa,
L − indukcyjność, a C − pojemność.
W praktyce dla częstotliwości radio−
wych zazwyczaj podaje się indukcyjność
w mikrohenrach, a pojemność w pikofa−
radach. Wtedy częstotliwość wyrażoną
w megahercach oblicza się ze wzoru:
2
LC
Rys. 19. Zmiany poziomu wody
i przepływu.
159
f
=
chwilą t
1
), poziom wody w rurze obniży
się do poziomu zerowego, oznaczonego
h
0
. Na pierwszy rzut oka mogłoby wyglą−
dać, że w chwili t
1
, czyli w momencie
wyrównania poziomu wody w rurze
z poziomem wody w dużym zbiorniku,
przepływ wody ustanie. Owszem,
w końcu ustanie, ale jeszcze nie teraz!
Przecież przepływ wody przez turbinę
w czasie od chwili t
0
do t
1
spowodował,
że nabrała ona prędkości. W jej kole za−
machowym zgromadziła się jakaś ilość
energii. Dzięki tej energii, po chwili t
1
tur−
bina będzie spełniać rolę pompy i spo−
woduje dalsze obniżanie poziomu wody
w rurze, poniżej poziomu h
0
. Poziom wo−
dy w rurze będzie się więc nadal obniżał,
a turbina tracić będzie stopniowo swą
energię na wypompowanie wody i jej
obroty będą coraz wolniejsze. W pewnej
chwili t
2
, poziom wody w rurze będzie
najniższy (h
min
) i turbina się zatrzyma.
Oczywiście zaraz potem turbina zacznie
obracać się w przeciwnym kierunku,
a poziom wody w rurze zacznie wzras−
tać. W chwili t
3
poziom wody w rurze
zrówna się z poziomem wody w dużym
zbiorniku, ale przepływ wody nie usta−
nie, bo w czasie od t
2
do t
3
turbina zdąży
nabrać prędkości i po chwili t
3
znów bę−
dzie pełnić rolę pompy. Poziom wody
w rurze będzie więc nadal wzrastał
i w chwili t
4
osiągnie poziom najwyższy.
Oczywiście w chwili t
4
turbina na mo−
ment się zatrzyma, a zaraz potem zacz−
nie się obracać w przeciwnym kierunku.
Zauważ, że w chwili t
4
stan układu jest
taki jak w chwili t
0
. A więc opisany cykl
powtórzy się, i to nie raz.
Poszczególne fazy takiego cyklu poka−
zane są na rysunku 18
LC
f w MHz, L w µH, C w pF
Dla małych częstotliwości indukcyj−
ność podaje się w milihenrach, pojem−
ność w nanofaradach, a częstotliwość
w kilohercach obli−
cza się z podobne−
go wzoru:
Zapamiętaj, że obwód
rezonansowy LC zawsze jest
związany z przebiegami
sinusoidalnymi.
Rezonans występuje wtedy, gdy
reaktancja cewki jest liczbowo
równa reaktancji kondensatora.
f
=
159
LC
f w kHz, L w mH,
C w nF
Co ciekawe, dla
częstotliwości re−
zonansowej, reak−
tancja cewki (X
L
=2
p
fL) jest równa liczbo−
wo reaktancji kondensatora (X
C
=1/2
p
fL).
Zapamiętaj to raz na zawsze: rezonans
występuje zawsze wtedy, gdy reaktan−
cja cewki jest liczbowo równa reaktancji
kondensatora.
Teraz już z grubsza wiesz, co to jest
i jak działa obwód rezonansowy.
Rezystancja
charakterystyczna
Popatrz jeszcze raz na rysunki 17, 19
i 20. Załóżmy, że w stanie ustalonym,
czyli przed chwilą t
0
, poziom wody w ru−
rze wynosi h
max
(napndeie na kodennsa−
torze − U
max
). Co możemy powiedzieć
o maksymalnej wielkości przepływu wo−
dy (natężenia prądu) po chwili t
0
? Co się
stanie, jeśli zmniejszymy bezwładność
turbiny (zmniejszymy indukcyjność)?
Zastanów się... Co wymyśliłeś?
Na pewno zmieni się szybkość zmian,
czyli wzrośnie częstotliwość drgań −
zgadza się to z podanym wcześniej wzo−
rem na częstotliwość rezonansową. Ale
nas interesuje wartość prądu. Odpo−
wiedź możemy uzyskać na kilka sposo−
bów:
Wiemy, ze cewka przeciwstawia się
zmianom prądu. Cewka o mniejszej in−
dukcyjności przeciwstawia się słabiej,
czyli prąd jest większy.
Podchodząć ze strony energetycznej,
wyciągamy taki sam wniosek − pamięta−
rysunku 18. Natomiast na ry−
ry−
sunku 19 możesz zobaczyć, jak zmienia
się poziom wody w rurze oraz przepływ
wody (co odpowiada prędkości turbiny).
Patrząc na zjawisko ze strony energe−
tycznej, można powiedzieć, że energia
zgromadzona pierwotnie w rurze (jako
energia potencjalna słupa wody), zostaje
przekazana do turbiny (gdzie gromadzi
się w postaci energii kinetycznej koła za−
Rys. 20. Obwód rezonansowy.
60
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
Listy od Piotr
machowego). Potem znów jest groma−
dzona jako energia potencjalna słupa wo−
dy, itd, itd. W układzie zachodzi więc pro−
ces ciągłego przekazywania (wymiany)
energii niędzy rurą, a turbiną.
A teraz popatrz na rysunek 20
rysunek 20
rysunku 18
sunku 19
Listy od Piotr
a
my, że między kondensatorem i cewką
występuje ciągłe przekazywanie energii.
Jeśli ta sama ilość energii kondensatora
ma w krótszym czasie zostać przekazana
do cewki (cewki o mniejszej indukcyj−
ności), to prąd musi być większy. To
samo wychodzi nam ze znanych wzo−
rów:
tancję. Ponadto przy dokładnym rachun−
ku należałoby uwzględnić rezystancję
przewodów łączeniowych i różnego typu
straty w kondensatorze. W praktyce
zdecydowanie największe są straty na
rezystancji cewki, i pozostałe straty moż−
na spokojnie pominąć.
Narysujmy więc praktyczny schemat
zastępczy obwodu rezonansowego.
Schemat taki możesz zobaczyć na rysun−
2 2
2 2
Jak z tego widać, możemy tu mówić
o swego rodzaju oporności: to samo na−
pięcie wywołuje przepływ prądu o różnej
wartości.
Ponieważ jest to bardzo ważna,
a często zupełnie nie rozumiana sprawa.
przyjrzyjmy się jej jeszcze dokładniej.
Wyobaź sobie, że masz trzy obwody
rezonansowe o podanych niżej wartoś−
ciach elementów:
L=1H i C=1nF
L=1mH i C=1µF
L=1µH i C=1mF.
Zauważ, że wszystkie mają tę samą
częstotliwość rezonansową.
Ale chyba czymś się różnią?
Wytłumacz mi, proszę, czym różnią
się te trzy obwody rezonansowe o poda−
nych wartościach elementów. Wróć do
rysunku 17 i zastanów się, co to napraw−
dę oznacza. Zanim przeczytasz poniższy
akapit spróbuj wyciągnąć wnioski samo−
dzielnie.
A teraz analizujemy wspólnie.
Przypadek pierwszy: duża indukcyj−
ność (1H), mała pojemność (1nF). Odpo−
wiada to cienkiej rurze i ciężkiej turbinie.
Przy danym napięciu U
max
w małym kon−
densatorze zgromadzi się niewielka ilość
energii. Przy dużej indukcyjności prąd
będzie bardzo mały.
Zauważ − przy danym napięciu U
max
uzyskujemy mały prąd.
W trzecim przypadku, przy danym na−
pięciu U
max
, w kondensatorze o dużej
pojemności zgromadzi się znaczna ilość
energii. Przy małej wartości indukcyjnoś−
ci, prąd będzie duży. Odpowiada to gru−
bej rurze i lekkiej turbinie.
Co możemy powiedzieć o zależności
prądu od napięcia? Widać tu jasno, że
z obwodem rezonansowym związana
jest jakaś wartość oporności charakte−
rystycznej. Tę oporność charakterystycz−
ną oznacza się zazwyczaj grecką literką
r
.
=
CU
=
E
=
LI
rysun−
C
L
ku 21.
W rzeczywistości przebiegi prądu
i napięcia nie będą więc wyglądać, jak na
rysunku 19. W każdym cyklu część ener−
gii jest bezpowrotnie tracona (zamienia−
na w procesie tarcia w bezużyteczne
ciepło). Tak samo jest w obwodzie elekt−
rycznym. Dlatego kolejne drgania będą
mieć coraz mniejszą amplitudę.
W rzeczywistości przebiegi napięcia
i prądu w obwodzie rezonansowym bę−
dą drganiami gasnącymi − pokazuje to ry−
Rys. 21. Obwód
rezonansowy ze stratami.
cję i ma to ważne znaczenie praktyczne.
Możesz znaleźć tę oporność charakte−
rystyczną licząc częstotliwość rezonan−
sową, a potem reaktancje.
Oczywiście:
ry−
sunek 22. Czym większe będą straty,
tym szybciej zanikną drgania. Można po−
wiedzieć, że rezystancja występująca
w obwodzie rezonansowym tłumi drga−
nia.
Choć trzeba rozumieć podaną właśnie
przyczynę zaniku drgań w obwodzie re−
zonansowym, w praktyce ważniejsze są
inne objawy tego zjawiska. O tym jednak
później.
W tym miejscu dla ścisłości należało−
by wyjaśnić kwestię, czy rezystancja
strat wpływa na częstotliwość rezonan−
sową. Jeszcze raz przeanalizuj rysunek
21b. Jeśli dojdziesz do wniosku, że re−
zystancja ma tu jakiś wpływ − masz rację.
Ale przy niewielkich stratach wpływ na
częstotliwość jest wręcz pomijalnie ma−
ły, dlatego prawie nigdy nie uwzględnia
się do przy obliczaniu częstotliwości re−
zonansowej. Warto jednak wiedzieć, że
znany wzór
fL
fC
Łatwiej jednak skorzystać z prostego
wzoru:
2
=
1
2
π
L
C
Ten wzór już pewnie gdzieś widziałeś.
Jaki jest jednak jego sens praktyczny.
Po pierwsze − oporność charakterys−
tyczna obwodu rezonansowego jest
równa reaktancji cewki i równa reaktan−
cji kondensatora przy częstotliwości re−
zonansowej.
Po drugie ma to związek z tak zwa−
nym dopasowaniem i przekazywaniem
energii. To jest zagadnienie ogromnie
ważne w technice w.cz. − zajmiemy się
nim trochę później.
Tłumienie drgań
Z rysunku 19 mogłoby wynikać, że
w chwili t
4
sytuacja jest identyczna, jak
w chwili t
0
. To by znaczyło, że drgania
będą utrzymywać się w nieskończo−
ność. Czy tak może być? Jak myślisz?
Odpowiedz!
Jeśli odpowiedziałeś, że drgania mog−
łyby utrzymywać się w nieskończoność,
pod warunkiem, że nie występowałyby
żadne straty, masz rację!
W praktyce, w układzie hydraulicz−
nym będą jednak występować straty
wywołane tarciem: zarówno w turbinie,
jak i w rurach połączeniowych. Czym
mniejsze będą te straty, tym dłużej utrzy−
mają się drgania.
W rzeczywistym układzie elektrycz−
nym też zawsze występują jakieś straty.
Większość tych strat spowodowanych
jest rezystancją cewki. Prawdziwa cew−
ka składa się z pewnej ilości zwojów dru−
tu. Drut ten ma jakąś niezerową rezys−
frez
=
1
π
w zasadzie dotyczy obwodu idealne−
go. Nie ma to znaczenia − w praktyce
i tak obliczenia dokładne nie są potrzeb−
ne, bo rzeczywiste cewki i kondensatory
wykonywane są z pewną niezerową to−
lerancją i dla uzyskania potrzebnej częs−
totliwości trzeba stosować strojenie ob−
wodu przez zmianę indukcyjności lub po−
jemności.
2
LC
Co to za oporność? Musisz to zrozu−
mieć dokładnie, żeby Ci się wszystko nie
pomieszało − wiedz, że niebawem bę−
dziemy mówić o innych rodzajach opor−
ności, z wiązanych z obwodem rezonan−
sowym.
Może powiesz, że to było dla Ciebie
jasne od początku − przecież cały czas
chodzi tu o reaktancję elementów przy
częstotliwości rezonansowej. Masz ra−
Piotr Górecki
Rys. 22. Drgania gasnące.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
61
rysun−
rysun−
E
ku 21
sunek 22
ρπ
=
ρ=
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl hannaeva.xlx.pl
W dwóch poprzednich listach
próbowałem na przykładzie urządzeń
hydraulicznych wytłumaczyć Ci
działanie elementów
elektronicznych, w szczególności
cewek indukcyjnych.
Dziś zajmiemy się dalszymi
zagadnieniami z tej dziedziny.
Poniewaź temat nie należy do
najłatwiejszych, być może będziesz
musiał przeczytać materiał
kilkakrotnie, aby w pełni zrozumieć
i przyswoić sobie podane zasady.
Elementy
indukcyjne
F
UNDAMENTY
E
LEKTRONIKI
część 3
Wiesz już, że cewka przeciwstawia
się zmianom prądu (a kondensator −
zmianom napięcia). Rozumiesz, że przy
zmianach prądu, w cewce wytwarza się
napięcie, zwane napięciem samoinduk−
cji. Napięcie to może mieć wartość wie−
lokrotnie przekraczającą wartości napięć
zasilania układu, w którym dana cewka
pracuje.
Wiesz, że w obwodach prądu zmien−
nego cewki i kondensatory stawiają
przepływającemu prądowi pewien opór,
zwany reaktancją. Opór ten zależy od
częstotliwości − w cewkach, ze wzros−
tem częstotliwości opór ten rośnie,
w kondensatorach − maleje.
Dziś zajmiemy się dalszymi zagadnie−
niami z tej dziedziny.
Rezonans
Ze słowem rezonans na pewno się już
spotkałeś. Zapoznajmy się z rezonan−
sem w obwodach elektrycznych. Jak
zwykle, najpierw spróbujemy znaleźć łat−
wiejszą do zrozumienia, hydrauliczną
analogię.
Spójrz na rysunek 17
rysunek 17
Rys. 17.
i turbinę bierną z kołem zamachowym.
Jak pamiętasz, rura jest odpowiednikiem
kondensatora, turbina − odpowiednikiem
cewki. Załóżmy, że w stanie początko−
wym, czyli do chwili nazwanej t
0
, zawór
jest zamknięty i poziom wody w rurze
jest wyższy od poziomu zerowego − jest
to poziom oznaczony h
max
. Gdy w chwili
t
0
zawór zostanie otwarty, poziom wody
w rurze zacznie się obniżać. Turbina bier−
na zacznie się obracać i będzie nabierać
prędkości. W pewnej chwili (nazwijmy ją
Rys. 18. Cykl pracy
układu.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
59
Listy od Piotr
rysunek 17. Zobaczysz wy−
soką, pionową rurę, otwartą od góry
rysunek 17
Listy od Piotra
rysunek 20. Nie
masz chyba wątpliwości, że przedstawia
on elektryczną analogię układu z rysunku
17. To właśnie jest obwód rezonansowy.
Jego działanie dokładnie odpowiada
przedstawionemu wcześniej opisowi,
przy czym napięcie na kondensatorze od−
powiada poziomowi wody w rurze,
a prąd − przepływowi wody. Jak się
słusznie domyślasz, rysunek 19 pokazuje
także przebieg prądu w obwodzie i na−
pięcia na kondensatorze.
Czy zauważyłeś, że na początku,
przed chwilą t
0
, mieliśmy stan ustalony −
na kondensatorze występowało stałe
napięcie dodatnie. Po zamknięciu wy−
łącznika S, stało się coś dziwnego −
w obwodzie poja−
wiły się przebiegi
przemienne. Co
ciekawe, są to
przebiegi o kształ−
cie sinusoidy.
A więc zrobiliś−
my coś na kształt
generatora prze−
biegów sinusoidal−
nych. To nie jest
przypadek. Połączenie cewki (L) i kon−
densatora (C) daje obwód rezonansowy,
który zawsze ma związek z przebiegami
sinusoidalnymi. Możemy obrazowo po−
wiedzieć, że każdy obwód rezonansowy
“lubi” pewną częstotliwość. Dla kon−
kretnej cewki i konkretnego kondensato−
ra będzie to jakaś częstotliwość charak−
terystyczna, zwana częstotliwością rezo−
nansową obwodu.
A od czego zależy częstotliwość tak
wytwarzanych drgań? Popatrz na rysunki
17, 18, pomyśl chwilę i odpowiedz!
Czy jesteś przekonany, że częstotli−
wość będzie zależeć od pojemności rury
i od bezwładności koła zamachowego
turbiny?
Oczywiście, jeśli pojemność rury bę−
dzie mała i bezwładność turbiny też bę−
dzie mała, to zmiany będą szybkie, czyli
częstotliwość drgań duża. I odwrotnie,
gdy pojemność i bezwładność będą du−
że, wtedy zmiany będą powolne, czyli
częstotliwość będzie mała.
Tak samo jest z obwodem elektrycz−
nym LC. Czym większa pojemność i in−
dukcyjność, tym mniejsza częstotliwość.
Zapamiętaj bardzo ważny wzór. Jest
to wzór na częstotliwość rezonansową
obwodu LC.
frez
=
1
π
gdzie frez − częstotliwość rezonansowa,
L − indukcyjność, a C − pojemność.
W praktyce dla częstotliwości radio−
wych zazwyczaj podaje się indukcyjność
w mikrohenrach, a pojemność w pikofa−
radach. Wtedy częstotliwość wyrażoną
w megahercach oblicza się ze wzoru:
2
LC
Rys. 19. Zmiany poziomu wody
i przepływu.
159
f
=
chwilą t
1
), poziom wody w rurze obniży
się do poziomu zerowego, oznaczonego
h
0
. Na pierwszy rzut oka mogłoby wyglą−
dać, że w chwili t
1
, czyli w momencie
wyrównania poziomu wody w rurze
z poziomem wody w dużym zbiorniku,
przepływ wody ustanie. Owszem,
w końcu ustanie, ale jeszcze nie teraz!
Przecież przepływ wody przez turbinę
w czasie od chwili t
0
do t
1
spowodował,
że nabrała ona prędkości. W jej kole za−
machowym zgromadziła się jakaś ilość
energii. Dzięki tej energii, po chwili t
1
tur−
bina będzie spełniać rolę pompy i spo−
woduje dalsze obniżanie poziomu wody
w rurze, poniżej poziomu h
0
. Poziom wo−
dy w rurze będzie się więc nadal obniżał,
a turbina tracić będzie stopniowo swą
energię na wypompowanie wody i jej
obroty będą coraz wolniejsze. W pewnej
chwili t
2
, poziom wody w rurze będzie
najniższy (h
min
) i turbina się zatrzyma.
Oczywiście zaraz potem turbina zacznie
obracać się w przeciwnym kierunku,
a poziom wody w rurze zacznie wzras−
tać. W chwili t
3
poziom wody w rurze
zrówna się z poziomem wody w dużym
zbiorniku, ale przepływ wody nie usta−
nie, bo w czasie od t
2
do t
3
turbina zdąży
nabrać prędkości i po chwili t
3
znów bę−
dzie pełnić rolę pompy. Poziom wody
w rurze będzie więc nadal wzrastał
i w chwili t
4
osiągnie poziom najwyższy.
Oczywiście w chwili t
4
turbina na mo−
ment się zatrzyma, a zaraz potem zacz−
nie się obracać w przeciwnym kierunku.
Zauważ, że w chwili t
4
stan układu jest
taki jak w chwili t
0
. A więc opisany cykl
powtórzy się, i to nie raz.
Poszczególne fazy takiego cyklu poka−
zane są na rysunku 18
LC
f w MHz, L w µH, C w pF
Dla małych częstotliwości indukcyj−
ność podaje się w milihenrach, pojem−
ność w nanofaradach, a częstotliwość
w kilohercach obli−
cza się z podobne−
go wzoru:
Zapamiętaj, że obwód
rezonansowy LC zawsze jest
związany z przebiegami
sinusoidalnymi.
Rezonans występuje wtedy, gdy
reaktancja cewki jest liczbowo
równa reaktancji kondensatora.
f
=
159
LC
f w kHz, L w mH,
C w nF
Co ciekawe, dla
częstotliwości re−
zonansowej, reak−
tancja cewki (X
L
=2
p
fL) jest równa liczbo−
wo reaktancji kondensatora (X
C
=1/2
p
fL).
Zapamiętaj to raz na zawsze: rezonans
występuje zawsze wtedy, gdy reaktan−
cja cewki jest liczbowo równa reaktancji
kondensatora.
Teraz już z grubsza wiesz, co to jest
i jak działa obwód rezonansowy.
Rezystancja
charakterystyczna
Popatrz jeszcze raz na rysunki 17, 19
i 20. Załóżmy, że w stanie ustalonym,
czyli przed chwilą t
0
, poziom wody w ru−
rze wynosi h
max
(napndeie na kodennsa−
torze − U
max
). Co możemy powiedzieć
o maksymalnej wielkości przepływu wo−
dy (natężenia prądu) po chwili t
0
? Co się
stanie, jeśli zmniejszymy bezwładność
turbiny (zmniejszymy indukcyjność)?
Zastanów się... Co wymyśliłeś?
Na pewno zmieni się szybkość zmian,
czyli wzrośnie częstotliwość drgań −
zgadza się to z podanym wcześniej wzo−
rem na częstotliwość rezonansową. Ale
nas interesuje wartość prądu. Odpo−
wiedź możemy uzyskać na kilka sposo−
bów:
Wiemy, ze cewka przeciwstawia się
zmianom prądu. Cewka o mniejszej in−
dukcyjności przeciwstawia się słabiej,
czyli prąd jest większy.
Podchodząć ze strony energetycznej,
wyciągamy taki sam wniosek − pamięta−
rysunku 18. Natomiast na ry−
ry−
sunku 19 możesz zobaczyć, jak zmienia
się poziom wody w rurze oraz przepływ
wody (co odpowiada prędkości turbiny).
Patrząc na zjawisko ze strony energe−
tycznej, można powiedzieć, że energia
zgromadzona pierwotnie w rurze (jako
energia potencjalna słupa wody), zostaje
przekazana do turbiny (gdzie gromadzi
się w postaci energii kinetycznej koła za−
Rys. 20. Obwód rezonansowy.
60
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
Listy od Piotr
machowego). Potem znów jest groma−
dzona jako energia potencjalna słupa wo−
dy, itd, itd. W układzie zachodzi więc pro−
ces ciągłego przekazywania (wymiany)
energii niędzy rurą, a turbiną.
A teraz popatrz na rysunek 20
rysunek 20
rysunku 18
sunku 19
Listy od Piotr
a
my, że między kondensatorem i cewką
występuje ciągłe przekazywanie energii.
Jeśli ta sama ilość energii kondensatora
ma w krótszym czasie zostać przekazana
do cewki (cewki o mniejszej indukcyj−
ności), to prąd musi być większy. To
samo wychodzi nam ze znanych wzo−
rów:
tancję. Ponadto przy dokładnym rachun−
ku należałoby uwzględnić rezystancję
przewodów łączeniowych i różnego typu
straty w kondensatorze. W praktyce
zdecydowanie największe są straty na
rezystancji cewki, i pozostałe straty moż−
na spokojnie pominąć.
Narysujmy więc praktyczny schemat
zastępczy obwodu rezonansowego.
Schemat taki możesz zobaczyć na rysun−
2 2
2 2
Jak z tego widać, możemy tu mówić
o swego rodzaju oporności: to samo na−
pięcie wywołuje przepływ prądu o różnej
wartości.
Ponieważ jest to bardzo ważna,
a często zupełnie nie rozumiana sprawa.
przyjrzyjmy się jej jeszcze dokładniej.
Wyobaź sobie, że masz trzy obwody
rezonansowe o podanych niżej wartoś−
ciach elementów:
L=1H i C=1nF
L=1mH i C=1µF
L=1µH i C=1mF.
Zauważ, że wszystkie mają tę samą
częstotliwość rezonansową.
Ale chyba czymś się różnią?
Wytłumacz mi, proszę, czym różnią
się te trzy obwody rezonansowe o poda−
nych wartościach elementów. Wróć do
rysunku 17 i zastanów się, co to napraw−
dę oznacza. Zanim przeczytasz poniższy
akapit spróbuj wyciągnąć wnioski samo−
dzielnie.
A teraz analizujemy wspólnie.
Przypadek pierwszy: duża indukcyj−
ność (1H), mała pojemność (1nF). Odpo−
wiada to cienkiej rurze i ciężkiej turbinie.
Przy danym napięciu U
max
w małym kon−
densatorze zgromadzi się niewielka ilość
energii. Przy dużej indukcyjności prąd
będzie bardzo mały.
Zauważ − przy danym napięciu U
max
uzyskujemy mały prąd.
W trzecim przypadku, przy danym na−
pięciu U
max
, w kondensatorze o dużej
pojemności zgromadzi się znaczna ilość
energii. Przy małej wartości indukcyjnoś−
ci, prąd będzie duży. Odpowiada to gru−
bej rurze i lekkiej turbinie.
Co możemy powiedzieć o zależności
prądu od napięcia? Widać tu jasno, że
z obwodem rezonansowym związana
jest jakaś wartość oporności charakte−
rystycznej. Tę oporność charakterystycz−
ną oznacza się zazwyczaj grecką literką
r
.
=
CU
=
E
=
LI
rysun−
C
L
ku 21.
W rzeczywistości przebiegi prądu
i napięcia nie będą więc wyglądać, jak na
rysunku 19. W każdym cyklu część ener−
gii jest bezpowrotnie tracona (zamienia−
na w procesie tarcia w bezużyteczne
ciepło). Tak samo jest w obwodzie elekt−
rycznym. Dlatego kolejne drgania będą
mieć coraz mniejszą amplitudę.
W rzeczywistości przebiegi napięcia
i prądu w obwodzie rezonansowym bę−
dą drganiami gasnącymi − pokazuje to ry−
Rys. 21. Obwód
rezonansowy ze stratami.
cję i ma to ważne znaczenie praktyczne.
Możesz znaleźć tę oporność charakte−
rystyczną licząc częstotliwość rezonan−
sową, a potem reaktancje.
Oczywiście:
ry−
sunek 22. Czym większe będą straty,
tym szybciej zanikną drgania. Można po−
wiedzieć, że rezystancja występująca
w obwodzie rezonansowym tłumi drga−
nia.
Choć trzeba rozumieć podaną właśnie
przyczynę zaniku drgań w obwodzie re−
zonansowym, w praktyce ważniejsze są
inne objawy tego zjawiska. O tym jednak
później.
W tym miejscu dla ścisłości należało−
by wyjaśnić kwestię, czy rezystancja
strat wpływa na częstotliwość rezonan−
sową. Jeszcze raz przeanalizuj rysunek
21b. Jeśli dojdziesz do wniosku, że re−
zystancja ma tu jakiś wpływ − masz rację.
Ale przy niewielkich stratach wpływ na
częstotliwość jest wręcz pomijalnie ma−
ły, dlatego prawie nigdy nie uwzględnia
się do przy obliczaniu częstotliwości re−
zonansowej. Warto jednak wiedzieć, że
znany wzór
fL
fC
Łatwiej jednak skorzystać z prostego
wzoru:
2
=
1
2
π
L
C
Ten wzór już pewnie gdzieś widziałeś.
Jaki jest jednak jego sens praktyczny.
Po pierwsze − oporność charakterys−
tyczna obwodu rezonansowego jest
równa reaktancji cewki i równa reaktan−
cji kondensatora przy częstotliwości re−
zonansowej.
Po drugie ma to związek z tak zwa−
nym dopasowaniem i przekazywaniem
energii. To jest zagadnienie ogromnie
ważne w technice w.cz. − zajmiemy się
nim trochę później.
Tłumienie drgań
Z rysunku 19 mogłoby wynikać, że
w chwili t
4
sytuacja jest identyczna, jak
w chwili t
0
. To by znaczyło, że drgania
będą utrzymywać się w nieskończo−
ność. Czy tak może być? Jak myślisz?
Odpowiedz!
Jeśli odpowiedziałeś, że drgania mog−
łyby utrzymywać się w nieskończoność,
pod warunkiem, że nie występowałyby
żadne straty, masz rację!
W praktyce, w układzie hydraulicz−
nym będą jednak występować straty
wywołane tarciem: zarówno w turbinie,
jak i w rurach połączeniowych. Czym
mniejsze będą te straty, tym dłużej utrzy−
mają się drgania.
W rzeczywistym układzie elektrycz−
nym też zawsze występują jakieś straty.
Większość tych strat spowodowanych
jest rezystancją cewki. Prawdziwa cew−
ka składa się z pewnej ilości zwojów dru−
tu. Drut ten ma jakąś niezerową rezys−
frez
=
1
π
w zasadzie dotyczy obwodu idealne−
go. Nie ma to znaczenia − w praktyce
i tak obliczenia dokładne nie są potrzeb−
ne, bo rzeczywiste cewki i kondensatory
wykonywane są z pewną niezerową to−
lerancją i dla uzyskania potrzebnej częs−
totliwości trzeba stosować strojenie ob−
wodu przez zmianę indukcyjności lub po−
jemności.
2
LC
Co to za oporność? Musisz to zrozu−
mieć dokładnie, żeby Ci się wszystko nie
pomieszało − wiedz, że niebawem bę−
dziemy mówić o innych rodzajach opor−
ności, z wiązanych z obwodem rezonan−
sowym.
Może powiesz, że to było dla Ciebie
jasne od początku − przecież cały czas
chodzi tu o reaktancję elementów przy
częstotliwości rezonansowej. Masz ra−
Piotr Górecki
Rys. 22. Drgania gasnące.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 2/97
61
rysun−
rysun−
E
ku 21
sunek 22
ρπ
=
ρ=