Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
Zbawienie to coś więcej niż „szóstka” w Dużego Lotka.
(Zbawienie, czyli „ szóstka” w Dużego Lotka to nic w porównaniu ze zbawieniem.)
Cele:
- dydaktyczny – zapoznanie uczestników z definicją zbawienia, znaczeniem jego dla nas oraz zadaniami wypływającymi z faktu jego przyjęcia;
- wychowawczy – uwrażliwienie na dar zbawienia darmo dany ale i zadany;
- operacyjny – młody człowiek wie, że zbawienie jest dane i zadane,
potrafi współpracować z łaską Bożą,
ceni sobie „ zaufanie” jakim Bóg go obdarza zapraszając
do współpracy w dziele zbawienia.
Metody: „podróż w wyobraźni”, praca w grupach – metoda „jigsaw” (samokształcąca).
Literatura: Katolicyzm A-Z , pod red. Ks. Zbigniewa Pawlaka, Księgarnia Św. Wojciecha, Poznań 1997; Słownik symboliki biblijnej, L. Ryken , J. C. Wilhit, T. Longman III ,Oficyna Wydawnicza „Vocatio” Warszawa2003;
Kongregacja Nauki Wiary, Pallottinum 2000.
Pomoce: blankiety Dużego Lotka, kartki A-4, teksty do pracy indywidualnej,
test sprawdzający dla każdego.
Modlitwa: „Zbawienie przyszło przez krzyż, ogromna to tajemnica, każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życie...” – (piosenka)
Widzieć. (Wprowadzenie)
(Podróż w wyobraźni.) Rozdajemy uczestnikom blankiety Dużego Lotka i polecamy skreślić 6 cyfr. Następnie proponujemy zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że w losowaniu padły ich cyfry tzn. że każdy z nich wygrał główną wygraną. Po upewnieniu się, katecheta stawia pytanie:
Co zrobiłbyś z tą wygraną? Na jakie cele przeznaczyłbyś te pieniądze? (swoje pomysły każdy zapisuje na kartce, by później przedstawić je całej grupie).
Czy wygranie w Toto-Lotka nazwiemy szczęściem? Co to jest „szczęście”?, Jak to szczęście zdobyć i zatrzymać?
Amerykańska stara pieśń opowiada w jaki sposób być w życiu szczęśliwym:
Syn pyta ojca:
- Powiedz mi ojcze, co to jest, co się szczęściem nazywa...
- Synu, jest to owoc, który tylko wolny człowiek spożywa.
- Powiedz mi ojcze, powiedz dalej, gdzie tę wolność mogę znaleźć...
- Wolność, mój synu, znajdzie każdy, kto na drogę wejdzie prawdy.
- Powiedz mi ojcze, czy i ja drogą prawdy iść mogę...
- Tak mój synu, jeśli dobroć w swym plecaku weźmiesz na drogę.
- Ile dobroci mam wziąć ze sobą, aby wędrować prawdy drogą?
- Waga dobroci tyle wyniesie, ile odwagi ma te co ją niesie.
- Lecz odwaga ta, mój ojcze, do czego będzie służyła?
- Odwaga prowadzi po drodze prawdy, tego, kto do szczęścia dąży!
Pieśń ta mówi o odwadze w uczynieniu pierwszego kroku w stronę szczęścia.
Osądzać. ( Rozwinięcie)
Św. Augustyn mówił: niespokojne jest serce moje dopóki nie spocznie w Tobie, mój Boże.
Jakim szczęściem obdarza na Bóg? Czym obdarza nas, ludzi? Co czynimy z tym darem? Czy wyrażamy swoją wdzięczność, radość? Czy nie marnujemy tego co Bóg nam daje? A nasza odpowiedzialność za innych? Czy im głosimy tę radosną wieść?
Jaką wieść? -Bóg obdarzył nas swoją miłością, przyjaźnią, szczęściem po prostu ZBAWIENIEM!
Określenie zbawienia: Zbawienie - „jest to dzieło Boże wyzwalające człowieka od zła i udzielające nadprzyrodzonego sposobu istnienia, absolutne i eschatologiczne, dokonane w Chrystusie i realizowane w Kościele” (Katolicyzm A-Z)
Praca w grupach: metoda „jigsaw”(układanki)
Przebieg: każdy uczestnik otrzymuje polecenie zostania ekspertem danego podtematu; po wykonaniu trzech etapów zapowiadamy sprawdzenie zdobytych wiadomości
w postaci testu.
Zakładam, że mam grupę dziewięcioosobową. Tworzę trzy grupy po trzy osoby.
Etapy pracy:
1. Każdy uczestnik pracuje z tekstem. Po przeczytaniu, wyodrębnia z tekstu najistotniejsze treści. Zapisuje je w formie uporządkowanych notatek.
Czas pracy – 8 min.
2. Praca w grupach tematycznych (grupy ekspertów). W grupie gromadzą się uczniowie pracujący nad tym samym tekstem. Przedstawiają sobie swoje notatki, konfrontują je i starają się uzgodnić, które wiadomości są najbardziej istotne, niezbędne innym uczniom. Czas pracy – 10 min.
3. Powrót do grup samokształceniowych. Każdy uczeń ma ok. 5 min. na zreferowaniu zagadnienia w swojej pierwotnej grupie. (W grupie samokształceniowej jest tyle osób ile jest podtematów np. są trzy podtematy ( bo są trzy osoby) i trzy grupy.
W ten sposób nie ma ucznia, który nie byłby zaangażowany w zajęciach.)
Każdy uczeń otrzymuje tekst, z którym pracuje samodzielnie. Zapisuje najważniejsze punkty - CO JEST NAJWAŻNIEJSZE I CO TRZEBA PRZEKAZAĆ INNYM NA TEMAT ZBAWIENIA – notatka własna ucznia. Następnie tworzą grupy tematyczne. W grupach tych dokonuje się ujednolicenie treści, które będą przekazane w grupie podstawowej. Zwieńczeniem całości jest sprawdzenie zdobytych wiadomości.
Tematy do pracy w grupach:
1. Zbawienie w Biblii – ST i NT (ogólny zarys), Katolicyzm A-Z; (Aneks 1)
2. Znaczenie zbawienia, Słownik symboliki biblijnej; (Aneks 2)
3. Deklaracja Dominus Iesus o jedności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa
i Kościoła (wybrane punkty); (Aneks 3).
Po zakończeniu trzeciego etapu katecheta w kilku słowach podsumowuje przebieg pracy.
Uczniowie otrzymują testy (Aneks 4 ), które są sprawdzianem zdobytych wiadomości od „ekspertów”.
Działać. ( Zakończenie)
Najdłuższa droga, w którą wyruszamy samodzielnie to droga naszego życia. Ważne jest by iść we właściwym kierunku – kierunku mądrości, prawdy, przyjaźni i szlachetności. Trzeba pokonać wiele przeciwności: różnych pokus i własnych słabości. Aby być wielkim w rzeczach wielkich, trzeba być wielkim w rzeczach małych, czyli w sprawach codziennych. Ufność w Bożą obecność i w Bożą pomoc sprawi, że osiągniemy cel. Wystarczy tylko Go słuchać i wypełniać to o czym mówi Jezus w Ewangelii.
Tak właśnie chcę postępować. Chcę iść za Jego wskazaniami aby osiągnąć szczęście wieczne.
Modlitwa: akty: wiary, nadziei, miłości lub piosenka:
Gdy tylko pomyli los zły
I oczy mgłą zasnujeMiej w sobie tę ufność, nie lękaj się.
A kiedy gniew świat ci zasłoni
I zazdrość jak chwast zakiełkuje
Miej w sobie tę ufność
Nie lękaj się.
R.: Ty tylko mnie poprowadź
Tobie powierzam mą drogęTy tylko mnie poprowadź, Panie mój.
Zadanie domowe: W serdecznej modlitwie adoracyjnej podziękuję Bogu za łaskę zbawienia otrzymaną na chrzcie św., a rozwijaną poprzez słuchanie
i rozważanie Słowa Bożego oraz częste korzystanie z sakramentów św. (sakrament pokuty i Eucharystii).
Aneks 1
Dzieło Boże wyzwalające człowieka od zła i udzielające nadprzyrodzonego sposobu istnienia, absolutne i eschatologiczne, dokonane w Chrystusie i realizowane w Kościele. 1. Pismo św. — W Starym Testamencie zbawianie (hebr. yesu’a, w LXX gr. soteria) oznacza wyzwolenie z groźnych sytuacji egzystencjalnych: śmierci, wojny, niewoli, więzienia, wygnania, lęków, nieczystości, od nieprzyjaciół, oszczerców i prześladowców. Zbawienie w ścisłym, religijnym sensie pochodzi od Boga Przymierza, który jest „zbawczą opoką." (Pwt 32,15), „grodem warownym"
(Ps 18,3), „tarczą, zbawienia” (Ps 18,36), „hełmem zbawienia” (lz 59,17), „rogiem zbawienia” (Ps 18,3). Stąd doświadczenie zbawienia w pojęciu izraelskim jest ściśle związana z do-świadczeniem dobroci Bożej obiecanej i udzielanej w Przymierzu. Ujawniła się ona: 1o przede wszystkim w wyprowadzeniu Narodu Wybranego z niewoli egipskiej i cudownym uratowaniu go nad Morzem Czerwonym (Wj 15,1) i to wydarzenie pozostaje rdzeniem religijnego, zbawczego doświadczenia Izraela; 2o w stałej opiece Bożej i ochronie przed różnymi niebezpieczeństwami
w czasie wędrówki Izraelitów na pustyni aż do czasu ich ustabilizowania się na ziemi Kanaan,
w czasach Sędziów Bóg roztaczał opiekę nad Izraelem za pośrednictwem przywódców (sędziów) charyzmatycznych; 3o w uniwersalistycznych zapowiedziach proroków, zwłaszcza Izajasza,
że po oczyszczającym działaniu niewoli babilońskiej zostanie stworzony nowy lud oddany całkowicie Bogu. Sługa Jahwe stanie się zbawieniem wszystkich narodów (Iz 49,6). Będzie On wcieleniem nadziei mesjańskich Izraela, światłem dla wszystkich ludów ziemi i przyniesie im zbawienie od Boga (por. Iz 11,1-10; Jr 31,31-34; Ez 37,21-28) zob. też → historia zbawienia.
W Nowym Testamencie termin zbawienia (soteria i sodzein) dotyczy zarówno zdrowia fizycznego, jak też ogólnego stanu duchowego, zawsze jednak wskazując na głębszą warstwę religijną, np. uratowanie od niebezpieczeństwa śmierci przez swój związek z wiarą wskazuje na tę głębszą rzeczywistość, która się pod tym faktem ukrywa (Mk 5,23,28; Mt 8,25; 14,30); również uzdrowienia dokonane przez Jezusa są znakiem Jego zbawczej działalności ogarniającej całego człowieka. W aspekcie absolutnym i eschatologicznym (→ eschatologia) dotyczy np. uratowania od wiecznej zguby i gniewu Bożego (Rz 5,9); zbawienie to jest równoznaczne z oglądaniem Boga
i doskonałą miłością (1 Kor 13,13); tego zbawienia eschatologicznego człowiek obecnie jeszcze oczekuje (Flp 3,20; Tt 2,13).
Zbawienie stanowi zasadniczy motyw i osnowę całego chrześcijańskiego orędzia. Ewangelia jest dobrą nowiną o zbawieniu (Ef 1,13), a także mocą Bożą dla zbawiania każdego wierzącego (Rz 1,16). Chrześcijanie wiedzą, że przyszło do nich słowo zbawienia (Dz 13.26) i nawet sami siebie określają jako tych, którzy mają być zbawieni (1 Kor 1,18; 2 Kor 2,15). NT rozwija myśl ST, że zbawienie jest dziełem Boga samego — stwierdzenie to jest podstawą wszystkich wypowiedzi o zbawieniu.
→ Ewangelia jest to czyn zbawczy Boga w Chrystusie Jezusie przez który Bóg uwalnia człowieka od złych mocy (→ szatan) i wprowadza go w nowy sposób istnienia (zob. → łaska). NT mocno podkreśla, że całe zbawianie dokonuje się tylko w Chrystusie Jezusie. Te wypowiedzi znajdują swój moment szczytowy w Dziejach Apostolskich (4,12): „Nie ma poza Nim zbawienia, gdyż na świecie nie ma innego imienia danego ludziom, dzięki któremu moglibyśmy być zbawieni” Wg NT uniwersalizm zbawienia opiera się na powszechnej zbawczej woli Boga (J 1,29;
1 Tm 2,4; 1 Tm 4,10). Wszyscy ludzie są objęci tym Bożym pragnieniem i żaden człowiek
nie zostaje przez → Opatrzność postawiony w takich warunkach, aby to pragnienie nie mogło się urzeczywistnić. Realizacja tej powszechnej zbawczej woli Boga nie odbywa się przypadkowo,
ale zgodnie z odwieczną Bożą mądrością (1 Kor 2,7), wg powziętego przez Boga planu i zamiaru zbawienia (zob.→ przeznaczenie). Boży plan zbawczy w sposób najbardziej pełny przedstawił Paweł Apostoł i nazwał go → tajemnicą (misterium), która jest od wieków ukryta ...