Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.

„SKALA OSOBOWOŚCI”
SKALA JAWNEGO NIEPOKOJU
J. TAYLOR
I.
PODSTAWY TEORETYCZNE
Skal Taylor bazuje na koncepcji lęku opracowanej przez Camerona. Według niego
chroniczny lęk
charakteryzuje się tym, że jednostka odczuwa wzmożone napięcie mięśni
szkieletowych oraz przykre sensacje w trzewiach. Wrażenia te zaburzają naturalny rytm
reagowania jednostki i determinują ją do przesadnych i nieadekwatnych reakcji na względnie
słabe bodźce.
II.
OPIS NARZĘDZIA
Skala Jawnego Niepokoju służy do badania lęku chronicznego. Zawiera 100 pytań. 50 z
nich jest diagnostycznych i dotyczą one różnych reakcji lękowych. Wyniki oblicza się za
pomocą klucza, punktując odpowiedź diagnostyczną 2 pkt., odpowiedź ? – 1 pkt. i odpowiedź
nie diagnostyczną – 0 pkt.
III.
INTERPRETACJA

Chroniczny lęk przejawia się głównie w:

stale odczuwanym ucisku lub bólach w głowie, plecach, ramionach, mięśniach nóg.

drżeniu rąk, palców, języka, warg i powiek

napięciu w wyrazie twarzy, postawie, sposobie poruszania się, a także w sposobie
wypowiadania się i reakcjach motorycznych.

Charakterystycznymi reakcjami trzewnymi dla leku jest:

brak łaknienia lub uczucie ciągłego głodu;

trudności z trawieniem;

przykre sensacje w okolicy żołądka

zatwardzenia lub biegunki;

nacisk do częstego oddawania moczu

nieregularna praca serca;

trudności oddychania;

zimne poty i dreszcze;

obniżenie potencji u mężczyzn i zaburzenia miesiączkowania u kobiet.

Chroniczny niepokój obniża zdolność koncentracji uwagi i pracę pamięci, przez co
wpływa negatywnie na sposób przetwarzania informacji i sprawne wykonywanie pracy.

Osoby doświadczające chronicznego lęku często skarżą się na uczucie ciągłego
zmęczenia, poirytowania, trudności w zasypianiu oraz częste wybudzanie się i koszmary
senne, zamartwiania się, kompulsywne przeżywanie pewnych myśli lub kompulsywne
wykonywanie niecelowych czynności.
WIELOSKŁADNIKOWY KWESTIONARIUSZ LĘKU (MCA)
D. Schalling
I.
PODSTAWY TEORETYCZNE
Podstawę dla badań D. Schalling stanowiły ustalenia A. H. Bussa, który w odniesieniu do
pacjentów psychiatrycznych dokonał rozróżnienia dwóch postaci lęku: lęku psychicznego i
lęku somatycznego. Z badań D. Schalling wynika, że obok dwóch wyróżnionych postaci lęku
istnieje jeszcze trzeci – napięcie mięśniowe.
II.
OPIS SKAL
1.
LĘK PSYCHICZNY
– wyraża się głównie w:

zamartwianiu się błahymi sprawami,

obawą przed nowymi przedsięwzięciami,

dyskomforcie po dokonaniu zakupu,

lęku przed obcymi,

braku pewności siebie

nieśmiałości w towarzystwie,

obawą przed zabieraniem głosu w dyskusji,

trudnościach w sprzeciwianiu się,

nadmiernej wrażliwości,
2.
LĘK SOMATYCZNY
– związany z:

gwałtownym i nierytmicznym biciem serca bez realnej przyczyny,

odczuciem pieczenia policzków nawet gdy nie są one gorące,

poczuciem wyobcowania w świecie,

brakiem tchu,

złym samopoczuciem i skrępowaniem bez powodu,

często paniką,

trudnościami w zebraniu myśli w rozmowie z innymi,
3.
NAPIĘCIE MIĘŚNIOWE
– charakteryzujące się:

drżeniem rąk,

częstymi bólami w ramionach i karku,

częstym zgrzytaniem zębami,

odczuciem zesztywnienia ciała,

trudnościami z koncentracją,
III.
ZWIĄZKI MCA Z INNYMI CECHAMI OSOBOWOŚCI

Pa – wykazuje negatywne związki z ekstrawersją,

Z kolei skale lęku somatycznego i napięcia mięśniowego pozytywnie korelują z
impulsywnością i skalą psychotyzmu z Kwestionariusza Eysencka.

Z badań psychofizjologicznych wynika, że wszystkie z form lęku wiążą się z
większym pobudzeniem autonomicznego układu nerwowego oraz ze zwiększoną
aktywnością sercowo – naczyniową.
INWENTARZ STANU I CECHY LĘKU
STATE – TRAIT ANXIETY INWENTORY (STAI) C. D.
SPIELBERGERA
I.
PODSTAWY TEORETYCZNE
Budowa tego inwentarza opiera się na rozróżnieniu między lękiem rozumianym jako
przejściowy i uwarunkowany sytuacyjnie stan jednostki, a lękiem rozumianym jako
względnie stała cecha osobowości.

Zdaniem Spielbergera
lęk jako stan
to reakcja emocjonalna, na którą składa się
subiektywnie, aktualnie odczuwany, niespecyficzny rodzaj uczucia napięcia i zagrożenia
wraz z pobudzeniem autonomicznego układu nerwowego. Jest to zatem
stale zmieniający
się stan emocjonalny jednostki, który charakteryzuje się od strony subiektywnej
przeżywaniem napięcia i obaw
oraz towarzyszącą im wzmożoną aktywnością
autonomicznego układu nerwowego.

Natomiast
lęk jako cecha
to, konstrukt teoretyczny, określający nabytą dyspozycję
behawioralną, dzięki której jednostka jest podatna na postrzeganie sytuacji obiektywnie
niegroźnych jako zagrażające. Są to pewne
względnie trwałe indywidualne różnice w
skłonności do przeżywania stanów lękowych
. Różnice te odnoszą się do nasilenia
tendencji do przeżywania napięć i niepokojów, które ujawniają się w sytuacjach
zagrożenia. Lęk jako cecha jest predyspozycją indywidualną każdej jednostki i bardziej
trwałą niż lęk jako stan.
II.
BUDOWA I SPOSÓB BADANIA ISCL
ISCL składa się z 40 stwierdzeń, które tworzą dwie odrębne podskale, z których jedna
(X – 1) służy do pomiaru leku jako stanu, druga zaś (X – 2) – do pomiaru leku jako cechy.
Zadaniem osoby badanej jest wskazanie na skali od 1 do 4, w jakim stopniu każde z tych
stwierdzeń odnosi się do niej. W skali X – 1 odpowiedzi dotyczą aktualnego stanu jednostki,
w skali X – 2 – odpowiedzi dotyczą częstości występowania opisanych odczuć.
ISCL może być stosowany w badaniach indywidualnych i grupowych. Przeznaczony jest
do badania osób zdrowych lub chorych, powyżej 15 – roku życia.
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hannaeva.xlx.pl