18.pytanie 18, specjalna- egzamin

PYTANIE 18- WYKŁADY

Osoba niewidoma – człowiek który jest pozbawiony całkowicie lub częściowo wzroku a przez to informacji optycznych płynących ze świata zewnętrznego ,analizator wzrokowy niewidomych nie funkcjonuje zupełnie albo z tak dużymi zaburzeniami że nie ma praktycznego zastosowania poznawaniu świata i w orientacji w otoczeniu. Do niewidomych zalicza się tych którzy nie widzą od urodzenia albo od tak wczesnego dzieciństwa ,że nie pamiętają że kiedykolwiek widzieli.

Do niedowidzących zalicza się tych , których ostrość wzroku wynosi od 1\20 do1\4 lub 1\3 ostrości wzroku osób widzących

Ociemniałym nazywamy osobę która utraciła wzrok- całkowity brak spostrzeżeń optycznych.

Osoba ociemniała to osoba pozbawiona wzroku po 5 roku życia, posiada pamięć wzrokowego odbierania świata.

Słabowidzący , którzy ze względu na stopień uszkodzenia wzroku stanowią populację pośrednią pomiędzy widzącymi i niewidomymi. Osobą słabo widzącą jest każdy kto pomimo okularów korekcyjnych ma trudności z wykonywaniem czynności wzrokowych, ale może poprawić swoją zdolność wykonywania tych czynności poprzez wykorzystanie wzrokowych metod kompensacyjnych, pomocy ułatwiających widzenie i innych pomocy rehabilitacyjnych oraz poprzez dostosowanie środowiska fizycznego.

Rodzaje i następstwa funkcjonalne schorzeń wzroku

Schorzenia układu wzrokowego wpływają na percepcję wzrokową. Jakość percepcji zależy od wielu czynników. Jednym z nich jest rodzaj schorzenia i następstwa funkcjonalne, czyli najczęstsze problemy w funkcjonowaniu wzrokowym, jakie danemu schorzeniu zazwyczaj towarzyszą. Warto wiedzieć, że dwie osoby z takim samym schorzeniem mogą funkcjonować w całkowicie inny sposób oraz zgłaszać odmienne problemy i trudności. 

·  Zaćma jest schorzeniem  polegającym na częściowym lub całkowitym zmętnieniu soczewki. Zmętnienie powoduje rozproszenie promieni świetlnych przechodzących przez soczewkę, co powoduje obniżenie ostrości widzenia. Zaawansowana zaćma może powodować ślepotę. Obecnie leczenie polega na operacyjnym usunięciu zaćmy, często połączonym z wszczepieniem soczewki, dzięki któremu większość chorych uzyskuje dobrą ostrość wzroku. 

Jaskra to szereg jednostek chorobowych, w których dochodzi do uszkodzenia nerwu wzrokowego i utraty funkcji widzenia. Jaskra może przebiegać zarówno z wysokim, jak i normalnym ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Głównym następstwem jaskry są postępujące zmiany w polu widzenia w postaci mroczków, aż do koncentrycznego zawężenia pola widzenia. W początkowym okresie schorzenie może przebiegać bez żadnych objawów. Później może pojawić się łzawienie, światłowstręt i zaciskanie powiek. Jaskrze może towarzyszyć zaburzenie widzenia barwnego, zmniejszenie czułości na kontrast, pogorszenie przystosowania wzroku do zmiennych warunków oświetleniowych, ubytki w polu widzenia. Jaskra jest schorzeniem, które nie leczone prowadzi do całkowitej ślepoty.  

·  Wysoka krótkowzroczność Osoby z niewielką krótkowzrocznością widzą źle przedmioty odległe, natomiast widzenie z bliska nie sprawia im kłopotu. O wysokiej krótkowzroczności mówimy, gdy występuje duża wada wzroku  (powyżej –6,0 D). W takim wypadku gorsze jest zarówno widzenie do dali jak i do bliży. Osoby z wysoką krótkowzrocznością zazwyczaj czytają tekst przysuwając go bardzo blisko oczu. 

·  Zanik nerwu wzrokowego jest terminem stosowanym do określenia grupy chorób, których wspólnym  objawem jest brak lub uszkodzenie włókien nerwowych.  Niedorozwój nerwu jest zawsze wrodzony, natomiast zanik może być wrodzony lub nabyty.
Niedorozwój nerwów wzrokowych charakteryzuje się:  małą, bladą lub szarą tarczą nerwu wzrokowego, która otoczona jest obszarem zaniku siatkówki i naczyniówki. Wśród następstw funkcjonalnych wyróżnić można: ubytek ostrości widzenia aż do braku poczucia światła,  zmiany w polu widzenia (ubytki w polu widzenia), oczopląs, dośrodkowe zaburzenia źreniczne oraz zez i niedowidzenie w przypadkach jednostronnych 

Funkcjonowanie analizatora wzroku.

Analizator wzroku pozwala odbierać bodzce z niezwykle szerokiego kręgu zjawisk świata zewnętrznego i to z a pomocą percepcji  jednostkowej wywołany przez pojedynczy nieraz błyskawiczny akt uwagi. Jednocześnie może być też wykorzystywany do szczegółowego poznawania rzeczy Funkcjonowanie analizatora wzrokowego ma ogromne znaczenie przystosowawcze

Analizator wzrokowy  –  zbudowany jest z receptorów (czopków i precików
w siatkówce), drogi dośrodkowej – wzrokowej, czyli włókien nerwowych, które przenoszą informacje do ośrodka wzrokowego w korze mózgowej, odpowiedzialnego za percepcję informacji wizualnej. Jest to podstawowy proces niezbędny w nauce czytania i pisania. Podczas czytania sprowadza sie on do spostrzegania tekstu, wyodrębniania z niego wyrazów, a w nich kolejnych liter, tworzących sekwencje znaków w graficznej strukturze wyrazu, odróżniania podobnych liter, zapamiętywania ich, rozpoznawania.

Podczas pisania zachodzi przypominanie sobie kształtu liter, sposobu łączenia ich
w strukturę, jaką jest sylaba, a następnie łączenia sylab w wyrazy, wyrazów w zdania i konstruowanie tekstu rozplanowanego na kartce zeszytu.