16 18, Studia, Bioinżynieria - Wykład

16. Maksymalne obciążenia kręgosłupa człowieka (wiem, że to nie jest dobrze opracowane, ale nic nie znalazłem lepszego, a te prezentacje Będzińskiego to się nadają:/)

Zazwyczaj jako przeciążenie określa się zaburzenie struktur kostnych, więzadłowych, jak również mięśniowych kręgosłupa, powstałych w wyniku długotrwałych ob­ciążeń, nawet jeśli obciążenia te nie przekroczyłyby granicy wytrzymałości danej struk­tury lub też w wyniku doraźnego przekroczenia obciążeń ekstremalnych dla danych struktury. Dlatego też w zasadzie wyodrębnia się dwa mechanizmy zniszczeń struktur kręgosłupa.

Pierwszy jest wynikiem normalnych funkcji życiowych człowieka, lecz często reali­zowanych w nieanatomicznych warunkach. Na przykład długotrwałe działanie cyklicznych obciążeń, nawet wówczas gdy nie prze­kroczyły one doraźnej wytrzymałości kręgów może doprowadzić do zmęczeniowego pęknięcia łuku kręgu i w efekcie do przemieszczenia części kręgosłupa, tzn. powstawa­nia kręgozmyku. Innym przykładem przeciążeń zmęczeniowych może być zwyrodnienie krążka miedzykręgowego – dyskopatia.

Drugi mechanizm przeciążenia struktur anatomicznych kręgosłupa ma najwyraźniej podłoże traumatologiczne, czyli uraz związany z doraźnym przekroczeniem wartości granicznych wytrzymałości danych struktur kręgosłupa, np. wypadki komunikacyjne, upadki z dużej wysokości.

Max przeciążenie dla kręgosłupa wynosi 7000N.

17. Stabilizacja transpedikularna

Czasami bóle kręgosłupa lędźwiowego są wynikiem nie tylko wysunięcia się dysku ale również przesunięcia się kręgów względem siebie - mówimy wówczas o kręgozmyku. Leczenie takiego stanu możliwe jest poprzez dostęp tylny i wprowadzenie tytanowych śrub poprzez nasady łuków do trzonu. Śruby łączy się odpowiednio wygiętymi prętami, a przestrzeń międzykręgową wyłyżeczkowuje się i zakleszcza w niej cage lub wióry kostne i w ten sposób ustawia się kręgi w fizjologicznej osi krzywizny kręgosłupa lub stabilizuje się kręgozmyk i zabezpiecza przed postępem choroby

              Rys. Stabilizacja transpedikularna

18. Skolioza - jest to trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa, występujące w płaszczyźnie czołowej, strzałkowej i rotacyjnej. Skoliozą określa się zniekształcenie wynoszące ponad 10°. Do określania stopnia zniekształcenia wykorzystuje się metodę Comba. Obecnie skolioza rozpatrywana jest jako trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa. Zniekształcenie obejmuje:

·         skrzywienie w płaszczyźnie czołowej /boczne skrzywienie kręgosłupa/;

·         skrzywienie w płaszczyźnie strzałkowej /lordo- lub kyfo- skolioza/;

·         skrzywienie w płaszczyźnie poziomej /rotacja i torsja kręgów/.

Pomimo wielu hipotez próbujących wyjaśnić przyczynę powstawania skoliozy, nadal 85% stanowią skoliozy idiopatyczne (czyli o nieznanej przyczynie).