Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.

13. Władza i politykowanie

Dr Joanna Paliszkiewicz

Definicja władzy

              Władza jest to zdolność wywierania przez jednostkę A wpływu na zachowania jednostki B w taki sposób, żeby B zrobiła coś, czego w innym wypadku by nie zrobiła.

Rodzaje władzy

W układzie organizacyjnym władza występuje zazwyczaj w pięciu formach:

1. Autorytet formalny – władza zagwarantowana hierarchią organizacyjną; władza określana przez organizację i przyznana ludziom zajmującym określone stanowiska.

2. Władza nagradzania – władza udzielania lub wstrzymywania nagród, takich jak podwyżki płac, premie, awanse, pochwały, uznanie
i ciekawe zadania w pracy.

3.  Władza wymuszania – władza umożliwiająca wymuszanie stosowania się do wymagań środkami zagrożenia psychologicznego, emocjonalnego lub fizycznego.

4.   Władza odniesienia – osobista władza oparta na utożsamianiu się, naśladownictwie, lojalności lub charyzmie.

5. Władza ekspercka – osobista władza przysługująca komuś z racji posiadanych informacji lub wiedzy fachowej.

*

Ocena podstaw władzy

Czy dana osoba dysponuje jedną lub więcej niż jedną z podstaw władzy?

n       Osoba ta może utrudniać ludziom życie, a chcesz uniknąć rozgniewania jej (władza wymuszania).

n       Osoba ta może przyznawać ludziom szczególne świadczenia lub nagrody, a uważasz za korzystne wymianę z nią wzajemnych świadczeń (władza nagradzania).

n       Osoba ta ma prawo, ze względu na zajmowane przez nią stanowisko i na Twoje obowiązki służbowe, oczekiwać, że podporządkujesz się stawianym przez nią legalnym wymaganiom (władza z mocy prawa).

n       Osoba ta ma wiedzę i doświadczenie zasługujące na Twój szacunek; w niektórych sprawach zwracasz się do niej o jej opinię (władza ekspercka).

n       Lubisz tę osobę i sprawia Ci przyjemność robienia czegoś dla niej (władza odniesienia).

Zależność: klucz do władzy

Im większa jest zależność B od A, tym A ma większą władzę nad B.

Jeżeli mamy coś, czego inni potrzebują, ale nad czym tylko my sprawujemy kontrolę, to inni stają się od nas zależni, a tym samym zdobywamy nad nimi władzę.

 

Zachowania polityczne

Definicje zachowań politycznych skupiają się na wykorzystywaniu władzy do wpływania, w interesie osobistym i w sposób nie usankcjonowany przez organizację, na decyzje podejmowane w organizacji lub na zachowania jej członków.

Zachowania polityczne

Zachowania polityczne w organizacjach to te działania, które nie są wymagane w związku z formalną rolą danej osoby w organizacji, ale które wywierają albo mają wywierać wpływ na podział w organizacji elementów korzystnych i niekorzystnych.

*

Czynniki składające się na zachowania polityczne

n       Czynniki indywidualne

n       Czynniki organizacyjne

Czynniki składające się na zachowania polityczne - czynniki indywidualne

n       Badacze wyróżnili pewne indywidualne cechy, potrzeby i inne czynniki, które zazwyczaj wiążą się z zachowaniami politycznymi.

              Pracownicy autorytarni o dużej skłonności do podejmowania ryzyka politykują, zwracając niewielką uwagę na skutki tego dla organizacji. Silna potrzeba władzy, autonomii, bezpieczeństwa lub prestiżu również przyczynia się do tendencji angażowania się przez pracownika w zachowania polityczne.

Czynniki składające się na zachowania polityczne – czynniki organizacyjne

Kultury organizacyjne sprzyjające polityce to:

n       kultury cechujące się niskim stopniem wzajemnego zaufania,

n       niejednoznacznością ról,

n       niejasnymi systemami oceny indywidualnej efektywności,

n       naciskami na dużą wydajność pracy i troszczeniem się kierowników wyższych szczebli o ich osobisty interes.

Kierowanie wrażeniem

Pozytywny wizerunek u innych przynosi korzyści ludziom w organizacji.

Na przykład może im pomóc w uzyskaniu pożądanej posady w danej organizacji, a kiedy już zostaną zatrudnieni, w uzyskiwaniu pozytywnych ocen, większych podwyżek płac i szybszych awansów.

Kierowanie wrażeniem

Proces, w którym poszczególne jednostki starają się sprawować kontrolę nad wrażeniem, jakie sprawiają na innych, nosi nazwę kierowania wrażeniem.

Kierowanie wrażeniem - techniki

n       Samoopisywanie, Stwierdzenia danej osoby, opisujące jej cechy osobiste, umiejętności, uczucia, opinie i życie osobiste.

              Na przykład kandydat do pracy mówi prowadzącemu rozmowę kwalifikacyjną: „uzyskałem dyplom magistra zarządzania z Harvardu, chociaż cierpię na dysleksję".

n       Konformizm. Zgadzanie się z opinią rozmówcy, żeby uzyskać jego przychylność.

              Na przykład kierownik mówi do swojego szefa: „Ma pan całkowitą rację w swoich planach reorganizacji regionalnego biura Zachodniego Wybrzeża. W pełni się z panem zgadzam".

n       Usprawiedliwienia. Wymówki, uzasadnienia i inne wyjaśnienia zdarzenia prowadzącego do niepomyślnych skutków, zmierzające do pomniejszenia ujemnych konsekwencji.

              Na przykład kierownik działu sprzedaży mówi do swojego szefa: „Nie zamieściliśmy w terminie reklamy w gazecie, ale i tak nikt nie reaguje na te reklamy".

n       Przeprosiny. Przyznanie się do odpowiedzialności za niepożądane zdarzenie i jednoczesne dążenie do uzyskania wybaczenia.

              Na przykład pracownik mówi do kierownika: „Przepraszam za błąd, który robiłem w tym sprawozdaniu. Proszę mi wybaczyć".

n       Przypisywanie sobie zasługi. Wyjaśnianie pożądanych zjawisk w sposób,  maksymalizujący  korzystną  opinię  o mówiącym.  

              Na przykład handlowiec mówi do kolegi: „Od czasu, kiedy mnie tu zatrudniono, sprzedaż wzrosła niemal trzykrotnie".

n       Pochlebstwo. Chwalenie innych za ich zalety, aby się wydać spostrzegawczym i sympatycznym.

              Na przykład handlowiec stażysta mówi do kolegi: „Załatwiłeś reklamację tego klienta niezwykle taktownie! Nigdy bym nie potrafił tego zrobić równie dobrze jak ty".

n       Uprzejmości. Zrobienie czegoś miłego dla kogoś, żeby uzyskać jego przychylność.

              Na przykład handlowiec mówi do potencjalnego klienta: „Mam na dzisiaj dwa bilety do teatru, z których nie mogę skorzystać. Niech pan je weźmie. Proszę to uznać za wyraz wdzięczności za poświęcenie mi czasu na rozmowę".

 

 

 

 

 

 

 

***

Czy działanie polityczne jest etyczne?

n       Podsumowanie

Oceniając zachowania w kategoriach politycznych, można lepiej przewidywać zachowania innych osób i wykorzystać tę informację do formułowania strategii politycznych, zapewniających przewagę nam i naszej jednostce organizacyjnej.

 

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hannaeva.xlx.pl