Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
Zad 13
PRAWO HASSA
dla przemian izobarycznych:
P=const dp=0
Czyli:
dH=Vdp+Qel
dH=(Qel)p
H=H(p,T) – entalpia układu jest funkcja zależna od dwóch zmiennych niezależnych w przemianie
izobarycznej przyjmujemy ciśnienie i temperaturę
dH = ( dHdTdT)p + (dHdpdp)T
dH = ( dHdTdT)p
(Qel) = ( dHdTdT)p
Obliczając całkowita entalpie przy przejściu z pierwszego stanu do stanu drugiego musimy z sumować elementarne zmiany ciepła:
H2-H1= 12dH=1(p)2(Qel)p
Za Qp oznaczamy wartość sumy : 1(p)2(Qel)p
H2-H1= Qp
PRAWO HASSA DLA PRZEMIANY IZOBARYCZNEJ
Efekt cieplny procesu izobarycznego przebiegającego od stanu 1 do stanu 2 jest równa różnicy entalpii obu stanów . W przemianie izobarycznej efekt cieplny zależy jedynie od początkowego i końcowego stanu przemiany.
PRAWO KIRECHOFFA:
Dowolna przemiana izobaryczna odbywa się w pewnej temperaturze T
H2-H1= Qp
Niech ta sama przemiana odbywa się w temperaturze T’ innej od temperatury T o dT
H’2-H’1= Q’p
(H’2-H2) – (H’1-H1 )= Q’p - Qp
Wobec tego różnica temperatur jest dowolnie mała mamy wiec:
(H’2-H2) = dH2 ; (H’1-H1) = dH1
Wobec tego efekt cieplny reakcji zmieni się o wielkości nieskończenie małe dQp
dH2 - dH1 = dQp
dH2 = ( dHdT)p dT = Cp,2 dT ; dH1 = ( dHdT)p dT = Cp,1 dT gdzie Cp jest pojemnością
cieplną kładu pod stałym ciśnieniem
(Cp,2 - Cp,1 ) dT= dQp
PRAWO KIRECHOFFA DLA PRZEMIAN IZOBARYCZNYCH
Współczynnik temperaturowy efektu cieplnego przemiany izobarycznej równa się różnicy pojemności cieplnych układu pod ciśnieniem w stanie końcowym i początkowym . Dla reakcji pod stałym ciśnieniem, trzeba od pojemności cieplnej (pod stałym ciśnieniem )produktów reakcji odjąć pojemność cieplną ( pod stałym ciśnieniem ) substratów reakcji.
Wpisz tutaj równanie.
Zad 14
Cv =dudTv ; Cp =dhdTp
Cv :
Zużywane jest całkowicie I jedynie na zmianę energii wewnętrznej fazy , związaną ze zmianą temperatury.
Cp:
Zostaje zużyte na pracę zewnętrzną i zewnętrzną
Związek pomiędzy Cv a Cp :
Z pierwszej zasady mechaniki
dU= - pdV + Qel
dla 1 grama fazy
du = -pdV + q el
qel = du+pdv
Przyjmijmy zmienne niezależne v i T
u = u(v,T)
du = ( dudv)T du + ( dudT)v dT
(qel)p = ( dudv)T du ( dudT)v dT + p du
(qel)p= dudv+ p du + ( dudT)v dT
Dostarczone ciepło (qel )p podnosi temperaturę fazy o dT.
Do ogrzania fazy o jeden stopień wystarczy (qel )p dT.
Dzieląc formalnie równanie przez dT otżymamy wyrażenie na cp
cp = ( dudT)v + dudv+ p dvdTp ; ( dudT)v = cv
cp = cv + dudv+ p dvdTp
ZASTOSOWANIE UZYSKANEGO WYNIKU DO GAZU DOSKONALOEGO :
cp = cv + [ dudv T + p ] dvdTp
W przypadku gazowej skali temperatur : ( w książce używa się innych symboli dal odpowiednich dla gazu doskonałego dla T)
dudv T = 0
Równanie dla gazu doskonałego ma następującą postać :
cp = cv + p dvdTp
dla 1 mola : (wp i wv niech oznaczają ciepła molowe )
1 ) wp = wv + p dvdTp
Z równania gazu doskonałego dla 1 mola :
2) dvdTp= d(RTp)dT=Rp
Po wstawieniu 2) do 1) :
wp = wv + R
Molowe ciepło gazu pod stałym ciśnieniem jest większe od molowego ciepła gazu przy stałej objętości o wielkość R