Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
Literka.pl - Othello i Julia
Othello i Julia
Data dodania: 2009-05-29 10:16:17
Autor:
Scenariusz teatralny przygotowany na Przegląd Małych Form Teatralnych we Wrocławiu.
OBSADA:
Re?yserka
(ubrana a la krakowska bohema: kapelusz, bia?y szalik, w r?ku laska, lub m?ski parasol)
Aktorka
(...)
Sprz?taczka
(fartuch, jakie? klapki na nogach, na g?owie chustka zawi?zana „na Niemr?”, w r?kach wiadro i mop)
Robotnik
(kombinezon roboczy bejzbolówka daszkiem do ty?u)
Asystentka
(portki bojówki, okulary, na g?owie albo opaska, albo opaskodaszek, w r?kach plik papierów, w z?bach d?ugopis)
Bronek
(ubrano a la macho w podwórka)
Scena, a na niej kompletny ba?agan: porozwalane le?a jakie? kostiumy. Wywrócone krzes?o z napisem „re?yser”. Na
?rodku siedzi
robotnik
w roboczym kombinezonie i g?o?no wali m?otkiem w desk?. Wchodzi
aktorka
.
W jednej r?ce
trzyma plik kartek papieru, w drugiej ma komórk?.
D?wi?k nadchodz?cego smsa.
AKTORKA:
O, kurcz?.
(czyta smsa, denerwuje si?, tupie nog? i wybiera numer. Czeka kilkana?cie sekund na po??czenie)
AKTORKA:
Misiaczku? Czemu si? tak pieklisz? O co biega?
(milczy i s?ucha)
AKTORKA:
Nie! Z nikim nie jestem! Spoko. W teatrze jestem...
(gwa?townym ruchem odsuwa s?uchawk? od ucha, po chwili przytyka ja znowu i ze z?o?ci? cedzi podniesionym
g?osem) (na scen? dostojnym krokiem wkracza re?yser, a wokó? niego biega asystentka. Zatrzymuj? si? na ?rodku
sceny. Aktorka ich nie zauwa?a)
AKTORKA:
A daj?e ty spokój z tymi swoimi wymys?ami. Z nikim si? nie spotykam. Prób? mam a ty si? wreszcie ode mnie... Nie
roz??czaj si?! No! Co ty sobie wyobra?asz?!
(patrzy na telefon ze z?o?ci?. Robi gest, jakby chcia?a wyrzuci? telefon, ale w ko?cu chowa go do kieszeni. Odwraca si?
do re?yserki)
RE?YSERKA:
Ju?? Mo?na?
AKTORKA:
Co?
RE?YSERKA:
(wznosi oczy do nieba, po czym wyja?nia):
Pytam, czy jest ju? pani gotowa do próby, czy te? mo?e musi
pani zadzwoni? do pi?tnastu osób?
AKTORKA:
Co te? Pani? Mia?am przyj?? na prób?, to przysz?am.
RE?YSERKA:
Na prób? si? nie przychodzi, ale si? w niej uczestniczy. Uczestniczy z pe?nym zaanga?owaniem, poniewa?...
(robotnik szczególnie g?o?no wali m?otkiem)
RE?YSERKA:
Co to ma znaczy??! Co si? tu dzieje?!
(robotnik odwraca si? do re?yserki i patrzy zdziwiony)
RE?YSERKA:
No, co pan wyprawia?!
(robotnik nadal patrzy pytaj?cych wzrokiem i wskazuje pytaj?co na siebie)
RE?YSERKA:
Do pana mówi?! Czemu pan mi si? tu t?ucze?
ROBOTNIK:
No... Ja... Tego... Dekoracj?, tego... Robi?.
RE?YSERKA
(
zwracaj?c si? do asystentki):
Natychmiast mi przesta?... No, prosz? pani... Prosz? co? z tym zrobi?...
(asystentka podbiega do robotnika, gwa?townie gestykuluj?c pochyla si? nad nim. Macha r?kami i co? niezrozumiale do
niego mówi. Robotnik siada na deskach i gapi si? na re?yserk?. Asystentka podbiega do re?yserki i staje za jej plecami)
RE?YSERKA:
(z ulg?):
Nareszcie. No to zaczynamy!
(rozgl?da si?)
Mam tu stercze?? Gdzie moje krzes?o?
(asystentka w panice szuka na scenie krzes?a. Znajduje je, rozk?ada i ustawia je. Re?yserka kiwa g?owa z
wdzi?czno?ci? i majestatycznie zasiada na krze?le)
(s?ycha? d?wi?k sms)
AKTORKA:
(odczytuje tre?? i mamrocze)
:
Kurcz?, co za wariat...
RE?YSERKA:
(znacz?co patrz?c na aktork?):
No, to mo?e wreszcie zaczniemy. Na czym wczoraj stan?li?my?
ASYSTENTKA
(podtyka re?yserce plik papierów i pokazuje palcem stosowne miejsce)
:
Tutaj...
RE?YSERKA:
Dzi?kuj?, moja droga.
(do aktorki):
Pani gotowa?
AKTORKA:
No, prawie...
(po?piesznie wertuje trzymane kartki i udaje, ?e nie s?yszy kolejnego smsa. A
systentka
podbiega do aktorki, wyrywa jej
papiery, chwile szuka, gwa?townym gestem wr?cza aktorce plik i stuka palcem w stosowne miejsce tekstu)
RE?YSERKA:
Czy ju?? (z?o?liwym tonem)
AKTORKA:
No!
RE?YSERKA:
No? Pani na scenie teatralnej... Podczas próby najpi?kniejszej sztuki wielkiej mi?o?ci mówi: „no”?
(wznosz?c oczy do nieba, mówi pó?g?osem):
O, Bo?e, z kim ja pracuj??!
(pauza)
Bien. Prosz?, niech pani czyta od s?ów „a?ebym mog?a”
AKTORKA:
(czyta tak beznami?tnie, ?e re?yserka chowa twarz w d?oniach, asystentka w miejscu przebiera nogami, gestykuluj?c
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl hannaeva.xlx.pl
Othello i Julia
Data dodania: 2009-05-29 10:16:17
Autor:
Scenariusz teatralny przygotowany na Przegląd Małych Form Teatralnych we Wrocławiu.
OBSADA:
Re?yserka
(ubrana a la krakowska bohema: kapelusz, bia?y szalik, w r?ku laska, lub m?ski parasol)
Aktorka
(...)
Sprz?taczka
(fartuch, jakie? klapki na nogach, na g?owie chustka zawi?zana „na Niemr?”, w r?kach wiadro i mop)
Robotnik
(kombinezon roboczy bejzbolówka daszkiem do ty?u)
Asystentka
(portki bojówki, okulary, na g?owie albo opaska, albo opaskodaszek, w r?kach plik papierów, w z?bach d?ugopis)
Bronek
(ubrano a la macho w podwórka)
Scena, a na niej kompletny ba?agan: porozwalane le?a jakie? kostiumy. Wywrócone krzes?o z napisem „re?yser”. Na
?rodku siedzi
robotnik
w roboczym kombinezonie i g?o?no wali m?otkiem w desk?. Wchodzi
aktorka
.
W jednej r?ce
trzyma plik kartek papieru, w drugiej ma komórk?.
D?wi?k nadchodz?cego smsa.
AKTORKA:
O, kurcz?.
(czyta smsa, denerwuje si?, tupie nog? i wybiera numer. Czeka kilkana?cie sekund na po??czenie)
AKTORKA:
Misiaczku? Czemu si? tak pieklisz? O co biega?
(milczy i s?ucha)
AKTORKA:
Nie! Z nikim nie jestem! Spoko. W teatrze jestem...
(gwa?townym ruchem odsuwa s?uchawk? od ucha, po chwili przytyka ja znowu i ze z?o?ci? cedzi podniesionym
g?osem) (na scen? dostojnym krokiem wkracza re?yser, a wokó? niego biega asystentka. Zatrzymuj? si? na ?rodku
sceny. Aktorka ich nie zauwa?a)
AKTORKA:
A daj?e ty spokój z tymi swoimi wymys?ami. Z nikim si? nie spotykam. Prób? mam a ty si? wreszcie ode mnie... Nie
roz??czaj si?! No! Co ty sobie wyobra?asz?!
(patrzy na telefon ze z?o?ci?. Robi gest, jakby chcia?a wyrzuci? telefon, ale w ko?cu chowa go do kieszeni. Odwraca si?
do re?yserki)
RE?YSERKA:
Ju?? Mo?na?
AKTORKA:
Co?
RE?YSERKA:
(wznosi oczy do nieba, po czym wyja?nia):
Pytam, czy jest ju? pani gotowa do próby, czy te? mo?e musi
pani zadzwoni? do pi?tnastu osób?
AKTORKA:
Co te? Pani? Mia?am przyj?? na prób?, to przysz?am.
RE?YSERKA:
Na prób? si? nie przychodzi, ale si? w niej uczestniczy. Uczestniczy z pe?nym zaanga?owaniem, poniewa?...
(robotnik szczególnie g?o?no wali m?otkiem)
RE?YSERKA:
Co to ma znaczy??! Co si? tu dzieje?!
(robotnik odwraca si? do re?yserki i patrzy zdziwiony)
RE?YSERKA:
No, co pan wyprawia?!
(robotnik nadal patrzy pytaj?cych wzrokiem i wskazuje pytaj?co na siebie)
RE?YSERKA:
Do pana mówi?! Czemu pan mi si? tu t?ucze?
ROBOTNIK:
No... Ja... Tego... Dekoracj?, tego... Robi?.
RE?YSERKA
(
zwracaj?c si? do asystentki):
Natychmiast mi przesta?... No, prosz? pani... Prosz? co? z tym zrobi?...
(asystentka podbiega do robotnika, gwa?townie gestykuluj?c pochyla si? nad nim. Macha r?kami i co? niezrozumiale do
niego mówi. Robotnik siada na deskach i gapi si? na re?yserk?. Asystentka podbiega do re?yserki i staje za jej plecami)
RE?YSERKA:
(z ulg?):
Nareszcie. No to zaczynamy!
(rozgl?da si?)
Mam tu stercze?? Gdzie moje krzes?o?
(asystentka w panice szuka na scenie krzes?a. Znajduje je, rozk?ada i ustawia je. Re?yserka kiwa g?owa z
wdzi?czno?ci? i majestatycznie zasiada na krze?le)
(s?ycha? d?wi?k sms)
AKTORKA:
(odczytuje tre?? i mamrocze)
:
Kurcz?, co za wariat...
RE?YSERKA:
(znacz?co patrz?c na aktork?):
No, to mo?e wreszcie zaczniemy. Na czym wczoraj stan?li?my?
ASYSTENTKA
(podtyka re?yserce plik papierów i pokazuje palcem stosowne miejsce)
:
Tutaj...
RE?YSERKA:
Dzi?kuj?, moja droga.
(do aktorki):
Pani gotowa?
AKTORKA:
No, prawie...
(po?piesznie wertuje trzymane kartki i udaje, ?e nie s?yszy kolejnego smsa. A
systentka
podbiega do aktorki, wyrywa jej
papiery, chwile szuka, gwa?townym gestem wr?cza aktorce plik i stuka palcem w stosowne miejsce tekstu)
RE?YSERKA:
Czy ju?? (z?o?liwym tonem)
AKTORKA:
No!
RE?YSERKA:
No? Pani na scenie teatralnej... Podczas próby najpi?kniejszej sztuki wielkiej mi?o?ci mówi: „no”?
(wznosz?c oczy do nieba, mówi pó?g?osem):
O, Bo?e, z kim ja pracuj??!
(pauza)
Bien. Prosz?, niech pani czyta od s?ów „a?ebym mog?a”
AKTORKA:
(czyta tak beznami?tnie, ?e re?yserka chowa twarz w d?oniach, asystentka w miejscu przebiera nogami, gestykuluj?c