Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
Lęk – jedna z najbardziej znanych człowiekowi emocji ma poważne znaczenie regulacyjne. Przewidywanie niebezpieczeństwa jest podstawowym sposobem uniknięcia go.
Strach związany jest ze świadomością realnego zagrożenia.
Lęk związany jest z brakiem racjonalnego rozpoznania źródła zagrożenia. Człowiek nie wie, czego się boi.
Składnik poznawczy - wzbudza lęk poprzez oddziaływanie na wyobraźnię. Znaczna część treści lękowych ma swoją genezę w dzieciństwie i jest uwewnętrznioną formą dawnych zewnętrznych oddziaływań , np. wychowawczych.
Składnik somatyczny jest wspólny dla całego świata zwierzęcego. Jego istota jest szereg reakcji alarmowych organizmu, których celem jest obrona przed potencjalnym zagrożeniem. Częste przeżywanie intensywnego leku sprzyja powstawaniu zaburzeń psychosomatycznych.
Składnik emocjonalny obejmuje kontinuum przeżyć od niepokoju do paniki. Istnieją również stereotypy kulturowe mające wpływ na przeżywanie i uzewnętrznianie przeżywanego lęku.
Składnik behawioralny - oznacza gotowość do określonego zachowania (ucieczka, walka, zamarcie)
Słowo „nerwowy” może być synonimem słowa „lękowy”
Podłożem zaburzeń lękowych jest przedłużający się lęk i niska świadomość, co w psychice ludzkiej go wywołuje.
Zjawisko lęku dobrze tłumaczy zaburzenia AZA w uzależnieniach behawioralnych.
Lęk jest wynikiem konfliktu między silnymi pragnieniami i potrzebami człowieka, a społecznymi normami i sankcjami.
Mechanizmy obronne - zniekształcanie świadomości w celu ochrony przed sankcjami.
Kierunek pracy terapeutycznej – poznawanie i analizowanie pragnień poprzez dokonywanie wglądu i racjonalna ich ocenę.
Źródłem lęku są lękowe doświadczenia zewnętrzne. Rozprzestrzenianie się reakcji lękowych opiera się na prawach uczenia się.
Kierunek terapii – desensytyzacja.
Źródłem lęku jest unikanie świadomości śmierci i przemijania.
Kierunek terapii – pomoc w konfrontacji z nieuchronnością śmierci wzięciu odpowiedzialności za własne życie.
Źródłem lęku jest obecność destrukcyjnych schematów osobistych.
We wzbudzaniu lęku główną rolę pełni sam człowiek
...