Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
17. Dokonaj analizy i interpretacji „Panien z Awinionu”
„Panny z Avignon” powstały w 1907 r. Stały się zapowiedzią przyszłej rewolucji – kubizmu. To właśnie one oficjalnie rozpoczęły okres kubizmu w twórczości Pabla Picassa i stały się najbardziej znanym i reprezentatywnym dziełem dla kub. Artysta długo przygotowywał się do obrazu tworząc kilkanaście szkiców różniących się szczegółami różnymi technikami – węglem, kredkami, akwarelami itd. Picasso chciał zupełnie zerwać z tradycyjnym sposobem widzenia. Malarz odchodzi od mimetyzmu i zmierza ku geometryzacji. Rozbija ciała kobiet na formy geometryczne, ukazując ciało jako wiele płaszczyzn równocześnie z przodu, z dołu, z profilu, z góry, dzięki czemu obraz zyskuje również dynamikę. Zachwiana zostaje relacja pomiędzy pięknem a brzydotą – zdeformowane zostały atrybuty kobiecości, sylwetki panien wydają się być zgeometryzowane, a poszczególne części ciała przemieszczone. Obraz Picassa zrywa z dotychczasowym pojmowaniem piękna. W dziele nie ma perspektywy – jest ona zupełnie płaska, przypomina mozaikę. Postacie kobiet zostały ukazane wraz z tkaniną. Dominuje kolorystyka czerwieni, pomarańczy, czerni, bieli, błękitu. Dwie postaci znajdujące się w obszarze błękitnej plamy różnią się od pozostałych trzech, które wydają się bardziej przypominać sylwetki kobiece, dzięki łagodniejszej linii ciała i jego ujęcia w pozie charakterystycznej dla aktów. Twarze kobiet zastąpiono konstrukcją przypominającą maskę murzyńską.
Tematyka obrazu była szokująca dla współczesnych Picassowi: ujęte w prowokacyjnych, bezpruderyjnych pozach kobiety – prostytutki z ulicy Calle de Avignon w Barcelonie - szokowały widza. „Panny…” okazały się być przełomowym dziełem dla hist. szt. nowoczesnej
Malarz nie dokończył obrazu.