Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.

PROJEKTOWANIE DESKOWAŃ

 

PRZY DOBORZE DESKOWANIA NALEŻY UWZGLĘDNIĆ:

-                 wymiary obiektu i jego poszczególnych elementów przewidzianych do deskowania,

-                 liczbę występujących w obiekcie powtarzalnych kondygnacji, sekcji itp.

-                 rozkład dylatacji i możliwość podziału obiektu na działki robocze z uwzględnieniem miejsc, w których dopuszcza się wykonanie przerw technologicznych w betonowaniu,

-                 planowane terminy prowadzenia robót,

-                 założoną wielkość rytmu roboczego,

-                 planowany sposób prowadzenia robót zbrojarskich i betoniarskich.

             

DOBÓR SYSTEMU DESKOWANIA WG INSTRUKCJI PRODUCENTA ZAWIERAJĄCEJ:

-       podstawowe założenia systemu,

-       dopuszczalne obciążenia podstawowych elementów,

-       asortyment elementów formujących, łączących, podtrzymujących i usztywniających oraz wszystkie potrzebne akcesoria,

-       zasady montażu i demontażu deskowania,

-    podstawowe zasady projektowania kompletów roboczych deskowania.

 

ZASTOSOWANIE OPROGRAMOWANIA KOMPUTEROWEGO

 

W OBLICZENIACH STATYCZNYCH DESKOWANIA UWZGLĘDNIA SIĘ:

a)               ciężar własny deskowania,

b)              ciężar świeżej mieszanki betonowej,

c)               obciążenie użytkowe pomostów komunikacyjnych jako obciążenie ciągłe oraz siły skupione od wózka - japonki i robotnika z narzędziami,

d)              parcie wiatru,

e) obciążenia dodatkowe (układanie mieszanki, wibrowanie)

f)              parcie boczne mieszanki betonowej.

 

Obciążenia pokazane w punktach  a) - e) oblicza się jak dla konstrukcji budowlanych (wg norm i zasad mechaniki).

 

Obciążenia - ciężar własny urządzeń formujących i mieszanki betonowej, np.:

- drewno iglaste - 6 kN / m3

- drewno liściaste - 8 kN / m3

- stal - 78,5 kN / m3

- beton świeży (żwirowy) - 25 kN / m3

- beton zbrojony - 26 kN / m3

 

Obciążenie użytkowe pomostów roboczych - obliczenia dla deskowań stropów, szerokich belek, pomostów roboczych, podpór.

Dla rusztowań podpierających - współczynnik zabudowy powierzchni - 0,3-0,6.

Siła skupiona od zastosowania środków transportu mieszanki:

- taczki - 1,5 kN

- wózki (japonki) - 2 kN

- robotnik z narzędziami - 1,3 kN

 

Parcie wiatru - jak dla konstrukcji z belkami podłużnymi, pełnymi, współczynnik boczny  = 1

 

Obciążenia dodatkowe:

 

● przy betonowaniu belek i ścian:

i) pojemnikiem do betonu (zrzut mieszanki betonowej > 1m)

- 2 kPa - pojemnik do 0,2 m3

- 4 kPa - pojemnik od 0,2 do 0,7 m3

- 6 kPa - pojemnik powyżej 0,7 m3

ii) pompa do betonu lub rynny spustowe - 2 kPa

 

● przy wibrowaniu - obliczenia tylko dla elementów, dla których nie uwzględniono obciążeń transportowych i roboczych

PARCIE BOCZNE MIESZANKI BETONOWEJ

Czynniki wpływające na parcie mieszanki betonowej:

1. Charakterystyka świeżej mieszanki: receptura mieszanki, dodatki do betonu, uziarnienie kruszywa i kształt ziaren, rodzaj zastosowanego cementu, temperatura mieszanki, ciężar objętościowy mieszanki, konsystencja.

2. Charakterystyka deskowania: szczelność (nieszczelność powłok deskowania wywierająca wpływ na ciśnienie wody w porach), przekrój poprzeczny betonowanego elementu, nachylenie deskowania, gładkość powierzchni roboczych deskowania, nachylenie deskowania, sztywność deskowania.

3. Warunki układania mieszanki betonowej: wzrost obciążenia w obszarze podawania, warunki powietrzno-wilgotnościowe, sposób i ciągłość układania, głębokość wibrowania, sposób wibrowania (wgłębny lub przyczepny), szybkość układania (szybkość podnoszenia się słupa świeżej mieszanki betonowej).

 

MODEL UPROSZCZONY (model Pascala):

 

h

 

 

             

 

MODEL NIEMIECKI (BETON KALENDER)

Sposób ten uzależnia parcie  boczne mieszanki betonowej od trzech czynników:

- ciężaru objętościowego mieszanki,

- głębokości poniżej powierzchni świeżo ułożonej  mieszanki betonowej h,

- prędkości betonowania  V (podawanej w m/h narastania słupa świeżej mieszanki).

 

W zakresie głębokości od 0 ¸ 1,75 m poniżej powierzchni ułożonej mieszanki i prędkości betonowania od 0 do 0,9 m/h proponuje się określanie parcia jako hydrostatycznego, określanego wzorem:

 

h

 

 

Na większych głębokościach poniżej 1,75 m (do 5,8 m) i prędkości betonowania od 0,9 do 3,0 m na godzinę wprowadzono współczynnik zmniejszający:

p = 0,42 g h

 

Na głębokościach większych niż 5,8 m przyjęto, że parcie jest równe parciu na głębokości 5,8 m i i jest stałe:

 

p = 0,42 g h (h = 580 cm)

 

MODEL ACI (AMERICAN CONCRETE INSTITUTE)

Trzy fazy:

Faza pierwsza - faza liniowego narastania parcia.

Faza druga - faza narastania proporcjonalnego, ale o nieznanym równaniu krzywej. W tej fazie znajduje się punkt w którym parcie jest największe.

Faza trzecia - faza zmniejszania się parcia bocznego.

 

WZÓR ACI

oznaczenia:

R                –  prędkość betonowania [m/h]

T               –  temperatura mieszanki betonowej w deskowaniu [˚C]

h - wysokość  słupa betonu ponad rozpatrywanym poziomem, [m]

w - jednostkowa masa mieszanki betonowej [kg/m3]

Cw - współczynnik masy jednostkowej

Cc - współczynnik dodatków chemicznych

 

rok 1958

dla słupów:

p = 7,2 +785 R/ (T+17,8) ale nie więcej niż 144 kN/m2

dla ścian:

prędkość betonowania poniżej 2 m/h

p = 7,2 + 785 R / (T + 17,8)

prędkość betonowania powyżej 2 m/h

p = 36 + 244 R / (T + 17,8)   ale nie więcej niż 95,8 kN/m2

 

rok 1963

dla ścian: prędkość betonowania powyżej 2 m/h

p = 7,2 + 1156 / (T + 17,8) + 244 R / (T + 17,8)

 

rok 1978

dla ścian: prędkość betonowania powyżej 3 m/h

p = 23,5 h

 

rok 1988

wielkość porównawcza parcia (dla przypadku podstawowego, gdy mieszanka bez dodatków, w=2400 kg/m3, stożek               opadowy do 100 mm, wibrowana standardowo do 1,2 m)

pp = w h  

modyfikacje - dla innych warunków betonowania:

dla słupów:

p = Cw Cc [7,2 + 785 R / (T + 17,8)]

(nie więcej niż pp, maximum 150CwCc kN/m2, minimum 30Cw kN/m2)

dla ścian:

p = Cw Cc [7,2 + 1156 / (T + 17,8) + 244 R / (T + 17,8)]

(nie więcej niż pp, maximum 100CwCc kN/m2, minimum 30Cw kN/m2)



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

METODA FRANCUSKA (L’HERMITE)

 

Metoda uwzględnia:

- ciężar objętościowy betonu,

- głębokość działania wibratora wgłębnego h1,

- głębokość niezwiązanej mieszanki h,

- kąt pochylenia deskowania do poziomu a.

- kąt tarcia mieszanki betonowej o deskowanie b

- kąt stoku naturalnego mieszanki j

(b i j są wyrażone przez współczynnik k)

 

Kąt stoku naturalnego mieszanki betonowej bezpośrednio po wibrowaniu wynosi 50˚, mieszanki plastycznej 30˚, a mieszanki ciekłej 20˚, w czasie wibrowania 0˚.

Kąt tarcia mieszanki betonowej o deskowanie b dla desek surowych wynosi 25˚, sklejki 20˚ a desek struganych 18 ¸  200.

 Wartości współczynnika k



Kąt tarcia

mieszanki

Betonowej o deskowanie b˚

Kąt stoku naturalnego  j˚

20

30

50

25

20

18

0,42

0,43

0,44

0,30

0,30

0,30

0,13

0,13

0,13

 

 

...

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hannaeva.xlx.pl