Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.
1. Chromatograficzne metody oczyszczania białek.
Ważne: wielkość, kształt, hydrofobowość, ładunek powierzchniowy, powinowactwo. Chromatografia wykluczania: rozdziela się białka na podstawie wielkości i kształtu cząstek (filtracja żelowa). Ważne: dobór żelu, ułożenie złoża, szybkość elucji, ilość materiału. Zalety:- łatwa do zastosowania oraz interpretacji wyników- można separować wszystkie rodzaje biomolekuł - próbka może być naniesiona na kolumnę i eluowana z niej w tym samym solwencie (buforze) - proces separacji bardzo słabo zależy od składu solwentu Wady: - objętość nanoszonej próbki jest ograniczona i zawsze musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do objętości kolumny- rozdzielczość metody jest znacznie gorsza w porównaniu z metodami adsorbcyjnymi. Chromatografia jonowymienna: Jest metodą analizy oraz rozdziału substancji rozpuszczalnych, posiadających ładunek elektryczny. najczęściej stosowana technika do rozdziału i oczyszczania. wyróżniamy dwa typy nośników: anonit i kationit. Zalety: wysoka rozdzielczość, możliwość stosowania próbek o dużych objętościach. Wady: próbki muszą być w roztworze o niskiej sile jonowej i znanym pH, molekuły są w roztworze soli którą trzeba usunąć np. przez dializę. Chromatografia oddziaływań hydrofobowych: hydrofobowych rozdziela białka na podstawie różnic w sile oddziaływań obszarów hydrofobowych białka z jeszcze bardziej hydrofobowymi grupami ligandów, umocowanymi na powierzchni nośnika pozbawionego ładunku elektrycznego. Zalety: wysoka rozdzielczość, objętość próbki może być większa niż kolumny, stęż separowanych subst może być bardzo niskie. Wady: eluowane w solwencie o dużym stężeniu soli muszą być dializowane aby usunąć nadmiar soli. Chromatografia powinowactwa: wykorzystuje powinowactwo dwóch substancji biologicznie czynnych, zdolnych do tworzenia kompleksów ES, E-Inhibitor. Zalety: wysoka specyficzność, możliwe silne zatężenie izolowanej molekuły, wysoki stopień czystości. Wady: trudności z uzyskaniem niektórych specyficznych ligandów, częsta konieczność przygotowania złoża we własnym zakresie, niska trwałość niektórych ligandów.
2. Metody oznaczania masy cząsteczkowej białka
Chromatografia wykluczania- technika rodzielania pod względem wielkości cząstek. Rozdział białek które obdarzone są ładunkiem wypadkowym dzięki ich amfoterycznemu charakterowi poruszają się w polu elektrycznym. Jezeli różnica potencjałów, natężenie prądu, pH, temp, przewodnictwo i lepkość roztworu są stałe to ruch cząsteczek zależy od: ładunku, rozmiaru i geometrii cząsteczki.
SDS page-dotyczy białek zdenaturowanych. Do tej techniki używa się SDSu który wiąże się z białkami i niszczy ich trójwymiarową strukturę, nadaje silny ujemny ładunek białkom.
3. Katalizatory biologiczne
Deoksyrybozymy- DNA-zymy- katalityczne DNA. To jednoniciowe fragmenty DNA o długości około kilkudziesięciu nukleotydów, mające zdolność katalizowania reakcji chemicznych. Synzymy- biokatalizatory otrzymane na drodze syntezy chemicznej lub modyfikacji genetycznych.
4. Transkrypcja- proces syntezy RNA na matrycy DNA przez polimerazy RNA czyli przepisywanie informacji zawartej w DNA na RNA. Dehydrogenaza- enzym zaliczany do oksydoreduktaz, odczepia atom wodoru ze związków organicznych. Grupa prostetyczna- trwale związany nieaminokwasowy koenzym. Odłączenie grupy prostetycznej powoduje inaktywację enzymu- zazwyczaj nieodwracalną.