Zgryźliwość kojarzy mi się z radością, która źle skończyła.

15. Skale wydolności pnia mózgu (znajomość do opisu przypadku)

-          Kliniczna Metoda oceny Motoryki Ogólnej Ciała (KM MOC)

-          Skala Narodowego Instytutu Zdrowia (NIH)

-          Skala niedomogi pnia mózgu (ITC)

-          Skala śpiączki Glasgow (GSC).

(one są w książce pt. Udar mózgu w praktyce lekarskiej, Mazur, str. 45-49).



16. Co powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego?

Wzmożone ciśnienie śródczaszkowe – stan, w którym wzrasta ciśnienie krążącego w mózgowia.

Zespół wzmozonego cisnienia śródczaszkowego to stan reaktywny mózgu i stanowi odpowiedź mózgu na pierwotne (mózgowe) lub wtórne (pozamózgowe) przyczyny prowadzące do załamania się równowagi wewnątrzmózgowej homeostazy).

Objawy kliniczne:

·        

·         ogólne spowolnienie

·        

·         zaburzenia świadomości

·         pogorszenie widzenia

·         i (chlustajace, rano)

·         zaburzenia równowagi

·         sztywność karku

·         tarcza zastoinowa na dnie oka

·         niedowład , w 1/4 przypadków obustronne.

Przyczyny = jednostki chorobowe:

-          obrzęk mózgu

-          zawał mózgu

-          zapalenie mózgu

-          krwotoki wewnątrzmózgowe i zewnątrzmózgowe

-          guzy

-          urazy czaszkowo-mózgowe

i zatrucia, zatrzymanie czynności serca, choroba nadciśnieniowa, choroby nerek, wątroby, płuc.

 

Co powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego? – mechanizm:

W warunkach fizjologicznych w czaszce znajdują się 3 elementy: mózg z oponami, naczynia wypełnione krwią, płyn mózgowo-rdzeniowy. Objętość tych trzech elementów jest stała

i w warunkach fizjologicznych ulega tylko nie dużym wahaniom. Jeżeli jednak objętość któregoś z nich przekroczy zdolność wyrównania przez mechanizmy autoregulacjyjne, dochodzi do ciasnoty wewnątrzczszkowej. Mózg reaguje obrzękiem na każdy czynnik zaburzający homeostazę (niedotlenienie/niedokrwienie).


17. Rękoczyn Eschmarcka
( Esmarch maneuver) – manewr wykonywany w celu udrożnienia górnych dróg oddechowych. Znajduje zastosowanie u pacjentów bez zębów,

z krótką lub grubą szyją lub zmianami usztywniającymi odcinek szyjny . Istotą rękoczynu Esmarcha jest odgięcie głowy do tyłu i przemieszczenie do przodu w ten sposób, by zęby dolne (o ile pacjent je posiada) znalazły się przed zębami górnymi. Następnie żuchwa jest przyciskana w tej pozycji do szczęki, przy utrzymanej pozycji odgięcia głowy.

 


18. ABC reanimacji


A – airway - udrożnienie dróg oddechowych (bezprzyrządowo) i ułożenie

-          głowa na bok i usunięcie widocznych ciał obcych (gdy nie ma urazu kręgosłupa)

-          bezpieczna pozycja na plecach  

* chwyt Eschmarca – głowa odgięta, żuchwa nad szczęką, skutek – napięcie mięsni szyi, oddalenie podstawy języka od tylnej ściany gardła)

      * chwyt Heimlicha – pięść 1 dłoni pod mostkiem, druga dłoń uderza mocna, skutek –   

       wzrost ciśnienia w drogach oddechowych i usunięcie ciała obcego

B – breath – oddech, sztuczne oddychanie

-          usta-usta, usta-nos

-          oddech przez 1 s

C – circulation – krążenie, masaż serca

-          30:2

-          ucisk ½ kl. pier., na głębokość 4-5 cm, częstość 100/min.

 

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hannaeva.xlx.pl